|
Intro:
Met de docu-reeks Godvergeten
en
de omkaderende duiding in
Terzake, de Afspraak en andere
media zitten we meteen (terug) in Operatie kelk en alles wat
daarin aan de slachtoffers van misbruik in de kerk is tekort gedaan door
het gerecht en vooral ook door de
vermeende behartigers van de slachtoffers. Hieronder de berichten
in chronologische orde van verschijnen met onderaan enkele citaten uit
het boek van Dirk Tieleman over Operatie Kelk en een bespreking ervan.
Reacties kunnen gegeven worden langs
info@kelk.be Inhoud - Langs de linken kom je rechtstreeks bij het vermelde bericht
- Bericht 28 van 28/11/2023.
Inleiding van Jan Hertogen in
opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk voor de parlementaire
onderzoekscommissie op 27/11/2023. * Bericht 28 van 28/11/2023
Inleiding van Jan Hertogen in opvolging van de Overleggroep
slachtoffers-kerk voor de parlementaire onderzoekscommissie op 27/11/2023. Beste, Gelieve hierbij de inleiding te vinden van Jan Hertogen voor de Parlementaire Onderzoekscommissie van 27/11/2023, in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk en vanuit z’n persoonlijk wedervaren. Aan de commissie is gevraagd om zowel de Werkgroep mensenrechten in de kerk als de Overleggroep uit te nodigen voor een bespreking over welke aanbevelingen gelijklopend zijn en als basis kunnen dienen voor een overleg met de kerkelijke vertegenwoordiging, waarin de Werkgroep MIDK ook aanwezig kan zijn als deelnemer of als waarnemer. Ook is de opbouw gevraagd van een centraal register met unieke slachtoffers en info mbt misbruik en de inschrijving ervan op een tijdslijn met het aantal priesters/broeders per kalenderjaar (zie bijlage). Deze opmaak is essentieel ais basis voor verdere stappen in de erkenning en tegemoetkoming aan de slachtoffers, en als analyse van het systemische en de systematiek van het misbruik. Bijkomend kan de doorgang van elke dader getraceerd worden aan de hand van de katholieke jaarboeken per bisdom (aanwezig in KADOC) en het Franstalig equivalent ervan en kan nagegaan in welke mate dit overeenkomt met het vastgesteld misbruik, en kan op deze wijze ook schuldig verzuim aangetoond worden. Ten slotte werd een voorstel gedaan om aan erkende slachtoffers van seksueel misbruik levenslang gratis toegang te geven tot therapeuten en psychiaters. Hiertoe dient een speciaal attest voor het slachtoffer opgemaakt. Langs een aparte code in de RIZIV-nomenclatuur wordt dan jaarlijks een afrekening gestuurd door het RIZIV aan Dignity om in te staan voor de betaling. Alle slachtoffers werden uitgenodigd om bijkomende voorstellen te doen om zo de gezamenlijke bespreking tussen de Werkgroepen MIDK en Overleggroep te voeden en het overleg met de kerk inhoud te geven. Met vriendelijke groeten, Jan Hertogen * Inleiding, met toegevoegde bijlage Aantal priesters en broeders per bisdom 1950-2022 Geachte voorzitter, commissieleden, experten en andere aanwezigen, Dank om in te gaan op mijn vraag om in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk gehoord te worden. Wij houden er aan te beginnen met aanbevelingen omdat deze de werkzaamheden van de commissie kunnen inspireren en oriënteren zonder bezwaard te worden met het verhaal verder in deze toelichting. A. Aanbevelingen
1. Vooreerst steunen we de aanbevelingen van de
Zorgcentra na Seksueel Geweld (ZSG) en alle andere zoals uitgewerkt door
IMLandelijk, die op 13/11/2023 gehoord zijn. Er is al een politieke
beslissing genomen om deze zorgcentra van 10 naar 13 uit te breiden
zodat elke Belg er binnen de 100 km een ter beschikking heeft, ook de
slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk in het heden en in het
verleden. 3. Wat seksueel misbruik in de kerk betreft kunnen volgende verbeteringen en aanvullingen gebeuren: 3.1. De opbouw van een centraal register van unieke slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk door een onafhankelijke onderzoeksinstantie die toegang krijgt tot kerkelijke en gerechtelijke dossiers, zoals met de commissie Deetman in Nederland het geval was. Dat betekent de integratie van de databestanden van:
- de Arbitragecommissie,
3.2. Opmaak van een historisch overzicht per kalenderjaar
jaar tussen 1950 en 2022 van het aantal priesters, bisschoppelijke en
religieuzen, aangevuld met een % broeders, op basis van de katholieke
jaarboeken per bisdom. Een eerste telling is door ons gebeurd in KADOC
voor het Vlaams gewest, zie de tabel in bijlage. Dit is opgemaakt om
onmiddellijk gebruikt te worden met toevoeging van het aantal unieke
daders en unieke slachtoffers per jaar en voor de berekening van het
totaal. Tevens kan werk gemaakt van een verdere analyse van de locatie
van het misbruik, differentiatie naar bisdom en regio, jaren, evolutie
enz. De bijgevoegde excellijst kan onmiddellijk ingevuld worden door: - Indexering van de tegemoetkomingen met terugwerkende kracht tav 2022. Dwz dat wie in 2011 een tegemoetkoming kreeg geen indexering geniet, wie er in 2015 een kreeg krijgt de index van 2015 tav 2011, voor 2010 tav 2011 en voor de actuele tegemoetkoming is de huidige index van toepassing tav 2011. Jaarlijks, op 01/01 is er een indexering voor tegemoetkomingen die van dan af worden toegekend, voor alle andere is er een regularisatie gebeurd. - Na afsluiting van een dading dient het slachtoffer van elke evolutie op de hoogte gesteld mbt de tijdelijke schorsing van priesterlijke functies, of de definitieve door Rome, van eventuele laïcisering en of de dader bijdraagt aan het Fonds voor tegemoetkomingen. - Elk slachtoffer dient toegang te krijgen tot de katholieke jaarboeken om zo de plaatsing- en verplaatsingsweg van de pleger te kunnen nagaan, en de actuele residentie. De onderzoeksinstantie mbt het centraal register dient deze service op eenvoudige vraag te leveren aan een slachtoffer. - De jaarlijkse rapporten van de opvangpunten van de kerk diversifiëren naar het jaar van het misbruik, met opgave van het aantal unieke daders en unieke slachtoffers, en de totalen na WO 2. - Bijkomend aan de regeling van tegemoetkomingen dient in geval van een erkend misbruik in de kerk een slachtoffer voor onbepaalde tijd toegang tot psychologische of psychiatrische hulp te krijgen. Deze beroepsuitoefenaar krijgt dan de volledige vergoeding van het RIZIV op basis van een aangepaste codering met opgave van de naam en de data van de behandeling. Het RIZIV maakt jaarlijks een afrekening aan het Fonds voor tegemoetkomingen (Dignity), dat zorgt voor de financiering. 4. Tenslotte doen we het voorstel om de aanbevelingen van de Werkgroep Mensenrechten in de kerk en deze in opvolging van de Overleggroep samen te leggen en na te gaan waarover beiden akkoord zijn. Daarover kan dan in bespreking gegaan worden met een kerkelijke vertegenwoordiging. Aan een expert, bv Henri Heimans kan gevraagd worden om dit interne overleg tussen slachtoffers en een bespreking met de kerkelijke vertegenwoordiging voor te zitten. Dit alles kan op korte termijn gebeuren. B. Het verhaal vanuit het oogpunt van de Overleggroep slachtoffers-kerk De commissie Adriaenssens kreeg op 22/04/2010 de melding van Marc Van Gheluwe over het jarenlang misbruik door zijn nonkel- bisschop Van Gheluwe. Adriaenssens heeft diezelfde dag nog alle stappen gezet die tot het onmiddellijk ontslag van bisschop Van Gheluwe geleid hebben. De volgende dag werd dit bekend gemaakt en deed aartsbisschop Leonard de oproep dat elkeen die ervaringen met seksueel misbruik in de kerk had zijn verhaal moest meedelen. Ikzelf heb op 27/04/2010, met een herinneringsmail op 30/04 melding gedaan van de feiten waarvan ik slachtoffer geweest ben. Op 2 mei 2010 heb ik bevestiging van ontvangst gehad en de belofte van verder gesprek. Gezien de groei van het aantal meldingen zou evenwel enig geduld dienen opgebracht. Maar belangrijk was het eerste spreken en het vooruitzicht gehoord te worden. Met de inbeslagnames van 24/06/2010 werd duidelijk dat het reeds om 475 meldingen ging. Die avond werden ikzelf en alle slachtoffers die Peter Adriaenssens hun vertrouwen geschonken hadden, geschokt en in het diepste van hun wezen geraakt, door de beelden op het nieuws van de inbeslagnames in het ‘Vertrouwenscentrum’ van Peter Adriaenssens in Leuven. Het besef dat ook mijn vertrouwelijke melding door een gerechtelijke interventie was in beslag genomen, haalde alle zwartheid en pijn van het misbruik terug voor de geest, en kwam het besef dat een verder spreken werd lamgelegd.
Als syndicalist, ervaren en beslagen in het verdedigen van het belang van gehandicapten, zorgbehoevenden en het personeel dat hen bijstaat, heb ik nog dezelfde avond klacht neergelegd bij de politie van Mechelen tav van de commissie Adriaenssens omdat zij de vertrouwelijkheid van m’n melding niet had kunnen respecteren. Ik vermeldde evenwel dat zij daarin geen schuld hadden maar wou hen stimuleren ook verhaal te halen tav het gerecht. Maar op 25/06/2010 heeft Peter Adriaenssens ontslag genomen en na hem alle commissieleden. Daar stonden we dan met honderden slachtoffers opnieuw in ons blootje, nu voor het Brusselse gerecht en ook, zoals later bleek, voor advocaten die in de rij stonden om alle dossiers langs mp3 in te spreken. Ook daders kregen als burgerlijke partij toegang tot alle dossiers zoals ik zelf heb kunnen vaststellen bv van de abdijschool Dendermonde. “Voor wie heb ik als lokaas gediend” was de eerste vraag van Peter Adriaenssens toen hij z’n ontslag uit de commissie meedeelde. Hij was de eerste om te beseffen dat de confrontatie van de daders met de feiten door deze gerechtelijke actie onmogelijk gemaakt werd gezien 95% van de feiten al verjaard was. Na het misbruik en de inbeslagname van de dossiers Adriaenssens is dat het derde drama, zeg maar misbruik, dat de slachtoffers van misbruik in de kerk te verduren kregen, en dan moest Godvergeten nog komen. De Overleggroep slachtoffers-kerk Een dag na de inbeslagnames stond ik dus voor de vraag, wat nu? Als eerste stap heb ik telefonisch contact opgenomen met Rik Devillé met een afspraak op zondagvoormiddag 27/06/2010 bij hem thuis. Dat de inbeslagnames niet uit de lucht waren gevallen was intussen al duidelijk uit diverse persberichten. Over Godelieve Halsberghe met haar verhaal over de crypte van Mercier in Leuven en de overdracht van haar 33 dossiers als commissievoorzitster (2000 – 2010) aan het rijksregister. De Brusselse politie was ze op 23/06/2010 daar al gaan ophalen tegen de zin van Halsberghe die toen pas besefte dat zij de betrokken slachtoffers niet om toelating gevraagd had. En Devillé, die een afspraak had met Peter Adriaenssens om al z’n dossiers aan hem over te dragen en om op zaterdag 26/06/2010 terug samen te zitten met de 20 slachtoffers die tien jaar eerder met Rik Devillé verhaal waren gaan halen bij Danneels. Danneels had dit toegezegd, en Peter Adriaenssens had inzage gekregen in de 19 dossiers, echter zonder er enige concrete aanduiding van misbruik in terug te vinden. Zowel de overdracht van 495 dossiers (volgens Rik Devillé) als de afspraak van de 20 met Danneels werd onmogelijk gemaakt door de inbeslagnames van de dossiers Adriaenssens.. Vervolgens heb ik me geïnformeerd wat te doen tav een onderzoeksrechter die beslag legt op mijn vertrouwelijke melding? Ik nam me voor om op maandag 28/06/2010 naar het Brusselse parket te stappen en me als benadeelde partij te verzekeren van minstens de informatie over verdere opvolging door het gerecht. Maar eerst m’n gesprek met Rik Devillé. Dat Rik voor de overdracht van z’n dossiers gezorgd had aan twee substituten van procureur des konings Bulthé van Brussel, en dat hij een allerbest contact en steun had van advocaat Van Steenbrugge en dat hij bereid was om met me samen te werken tav van de kerk en haar afgevaardigde Bonny om een voorstel van financiële tegemoetkoming te doen. Ik zou Bonny namens ons beiden contacteren met het voorstel om voor elke maand na het misbruik, 120€ te voorzien voor therapie- en gezondheidskosten, met een berekend budget voor 250 meldingen. Ook zou aangedrongen worden op een heropnemen van opvang, gesprek en erkenning zoals aangeboden door de commissie Adriaenssens. Namens ons beiden heb ik dan contact gehad met Bonny op het bisdom in Antwerpen waarbij zij ons voorstel zouden onderzoeken. Op 28/06/2010 werd ik door het onthaal bij het parket in Brussel naar Wim De Troy doorgestuurd, die, verrast, me enkele minuten kon te woord staan, maar hij kon niet ingaan op m’n vraag om m’n dossier terug te geven, en om mezelf als benadeelde partij op te geven moest ik bij een andere onderzoeksrechter zijn. Dan stond ik voor de beslissing of ik naar buiten zou treden als een van de 475 slachtoffers. Met het perspectief op verder overleg met de kerk en vanuit m’n syndicale reflex en het adagium van Cardijn, zien, oordelen, handelen, heb ik De Standaard gebeld die er meteen haar titelblz van maakte op 29/06/2010. Dat was ook het signaal voor een interview met Machteld Libert, niet als vergelijkbaar slachtoffer maar voortgaande op de reactie van de getraumatiseerde Peter Adriaenssens, “voor wie ben ik lokaas geweest”. In het interview zeg ik ook dat m’n ‘outing’ in feite het moeilijkst geweest is voor m’n kinderen, die ik de avond voordien had meegedeeld dat dat in de pers zou komen. Voor het VRT-interview van 29/12/2010, zie https://www.youtube.com/watch?v=Jt_JgAqmGF4 In de loop van de weken na 24/06/2010 heb ik de pers en het internet er op nageslagen om slachtoffers te vinden die al naar buiten getreden waren en hen te vragen of ze mee in een overlegdynamiek wilden treden om zowel de voortzetting van de commissie Adriaenssens als een financiële tegemoetkoming te bepleiten, zoals in een eerste overleg met Rik Devillé was overeengekomen. Zes personen bevestigden dit langs mail. Langs de Werkgroep mensenrechten in de kerk en Rik Devillé, waren er twee slachtoffers van het toenmalige bestuur betrokken in dit overleg. De werkwijze van de Overleggroep slachtoffers kerk was helder: elkeen kon agendapunten aanbrengen voor bespreking met de kerk, elkeen kon mee aanwezig zijn en iedereen die relevant was voor de behartiging van het slachtofferbelang kreeg een verslag. Op 30/06/2010 besliste procureur-generaal Marc de le Court tot het onderzoek van het onderzoek waarvan op 28/08/2010 de uitspraak werd bekendgemaakt mbt de inbeslagnames bij Adriaenssens. Het was de gelegenheid om in het journaal van VTM te pleiten voor een herneming van opvangpunten door de kerk, zie https://www.youtube.com/watch?v=5gT4Rp8BRTI&t=71s En dan kwam de echte bom, nl het rapport Adriaenssens van 10/09/2010 met het geanonimiseerde misbruikverhaal van 143 slachtoffers die Adriaenssens nog langs mail had kunnen bereiken. Dat rapport was de rechtstreekse aanleiding voor de instelling van een Bijzondere Parlementaire Commissie. Diezelfde dag nog werd ik geïnterviewd door Kathleen Cools in Terzake, waarbij ik wees op belang van de herneming van de opvang door de kerk en ook reclame maakte voor de herkenningsdag van de WMIDK van 02/10/2010, zie https://www.youtube.com/watch?v=GhjzCYTMH6w Het overleg met agendering en verslag vanuit de tot dan publiek bekende slachtoffers is doorgegaan tot 13 september 2010. De beslissing van de bisschoppen Bonny en Harpigny van 12/09 om een vervolg te geven aan de commissie Adriaenssens werd onmiddellijk afgewezen door De Werkgroep en advocaat Van Steenbrugge die toen uitdrukkelijk op het voorplan kwam. De positieve beoordeling door de Overleggroep slachtoffers-kerk bracht geen aarde meer aan de dijk. Op 12/09/2010 was ook de persconferentie gepland van de start van de Overleversbeweging op initiatief van Lieve Halsberghe van SNAP, de internationale organisatie van slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk. Zij sprak zich uit voor eenheid tussen de slachtoffers in functie van ‘onderhandelingen met de kerk, maar Linda Opdebeeck nam daar onmiddellijk afstand van en wijzelf opteerden voor nieuwe opvangpunten. Bij de bekendmaking van de Overleversbeweging was haar failliet al bezegeld, ze heeft maar één dag bestaan, zie https://www.youtube.com/watch?v=cjEr6MYEbWY. Het standpunt van de Werkgroep werd op de herkenningsdag van 02/10/2010 , bezegeld en zij volgden van dan af uitsluitend nog de juridische weg, oa langs de Class Action. De aanbreng van mijn dossier, waarin ook nog drie andere slachtoffers van dezelfde dader waren opgenomen, en een getuigenis over de handelswijze van bisschop Schreurs om de dader een hand boven het hoofd te houden, werd afgewezen. Het overleg mbt de tegemoetkomingen werd on hold gezet omdat een Bijzondere Parlementaire Commissie zich daarover zou buigen en de kerk zelf nieuwe opvangpunten zou opzetten. Wel werd door ons nog medewerking verleend aan de brochures van de kerk mbt het misbruik in de kerk die uitvoerig konden geamendeerd worden. Doordat de kerk inging op de aanbeveling van het parlement tot de installatie van een arbitragecommissie en van meet af aan de door hen voorgestelde financiële regelingen ten laste zou nemen, en vanaf 1 januari 2012 ook de eigen contactpunten actief werden, was daarmee de kous af voor de Overleggroep slachtoffers-kerk. Ze konden zo mee volgen hoe, geteld tot 30/06/2023 er 1.392 slachtoffers langs deze weg gehoord, erkend en tegemoetgekomen werden. Waarom zitten we hier dan terug samen, waarom konden de programmamakers van de VRT en De Mensen zo misleid worden, waarom werd enkel maar een segment van ‘ontevredenen’ aangesproken voor medewerking aan Godvergeten, terwijl in het België, mede door de engagementen van de kerk, over ‘Nietvergeten’, gaat. Hiermee samen de vraag waarom het Brusselse gerecht, tegen alle adviezen in, oa van het toen reeds aanwezige hoofd van het federale parket Delmulle, toch overging tot de inbeslagnames. De gerechtsjournalist John De Wit van GVA vroeg zich toen al af waarom Bulthé, als ‘vrijzinnige’, vroeg om Operatie kelk over te dragen aan het federaal parket, onder leiding van de ‘katholiek’ Delmulle. Was ‘Operatie Kelk’ al geslaagd doordat de dossiers toegankelijk gemaakt werden voor advocaten en langs hen voor anderen? Zowel de Werkgroep mensenrechten in de kerk als de Overleggroep, hebben elkaar niets in de weg gelegd, en hebben elkaar gerespecteerd in de eigen weg die bewandeld is. Dat houdt in dat de opvangpunten van de kerk honderden slachtoffers hebben ontvangen, erkend en tegemoetgekomen. De grote meerderheid van hen hebben hiermee vrede genomen en hebben de bladzijde, samen met hun partner of familie kunnen omslaan. Zij hebben allicht in grote meerderheid weinig boodschap aan wat de programmakers van Godvergeten en diegenen die nog langs gerechtelijke weg voor verjaarde dossiers vonnissen willen krijgen bezield heeft. Zij zullen zich niet meer als getuigen opgeven voor deze commissie. Zij willen niet het einde van de kerk, de destructie van het instituut, de miskenning van de resultaten van de katholieke actie door de eeuwen en decennia heen. Meer dan 6 mio Belgen zijn aangesloten bij de Christelijke mutualiteit, 56% van de vakbondsleden zijn bij het ACV, 60% is ingeschreven in het katholieke onderwijs. 2/3 van de zorgorganisaties worden beheerd door of zijn voortgekomen uit christelijke instellingen. Meer dan een half miljoen werknemers verdienen hun dagelijkse brood in ondernemingen die een christelijke stempel dragen en voortgekomen zijn uit de door de katholieke kerk gepatroneerde actie. Wie de afbouw van de kerk wil, wie de katholieke kerk en de religie wil uitsluiten van betoelaging, keert zich niet alleen tegen de grondwet maar tegen het middenveld dat in hoge mate voortgekomen is uit de katholieke actie, dwz tegen de “troost waar het volk zelf voor gezorgd heeft”, zoals Marx indertijd al opmerkte. De onderzoekscommissie mag zich doorheen alle tussenkomsten en agenda’s afvragen waarom drie dynamieken samenkomen: de anti-kerkelijke , de anti-gerechtelijke en de anti-politieke. Want geen enkele uitspraak van de HRJ zal tegemoetkomen aan ‘complottheorieën’. En de gestelde eisen naar de politiek (60 tot 600 miljoen € voor de slachtoffers, strafvordering met onbeperkte terugwerkende kracht, uitsluiting van de kerk van de opvolging van verjaarde dossiers) zullen nooit voldoende beantwoord worden. Goed dat de kerk met haar opvangpunten nog beschikbaar is voor alle nieuwe meldingen, ook voor Van Quickenborne en alle anderen. Hopelijk kan de kerk deze essentiële bijdrage aan de samenleving en aan het herstel, de erkenning en tegemoetkoming aan de slachtoffers, na de conclusies van de parlementaire onderzoekscommissie, verder aanbieden. Dat was altijd de hoofdbekommernis van de Overleggroep slachtoffers-kerk. Als uitsmijter nog de Terzake van 04/02/2011 met Leo Stoops en Ivan De Vader over de koud en warm in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen: https://www.youtube.com/watch?v=ukNFAhtdCFs over wat aan de basis lag van Operatie Kelk.
Jan Hertogen, 27/11/2023 Bijlage: Aantal priesters en broeders per bisdom 1950-2022
Bericht 27 van 04/11/2023 De 112 personen die in 34 sessies van de Bijzondere Commissie seksueel misbruik in de kerk gehoord werden in 2010/2011 worden hieronder opgelijst. Deze lijst kan nuttig zijn om te weten of iemand of een organisatie die voor de parlementaire onderzoekscommissie komt ook al gehoord is in de Bijzonder Commissie van 2010/2011.
22.11.2010 M./Dhr. Rik Devillé, Mme/Mw. Linda Opdebeeck, (Droits
de l’homme dans l’Église/Mensenrechten in de Kerk), Mme/Mw. Lieve
Haslberghe, (SNAP Belgium) Bericht 26 van 27/10/2023
Hieronder de tekst, aangeboden
als opinie aan De Standaard op 26/10/2023 als reactie op de zoveelste
recuperatie door Rik Devillé van het misbruik in het Gentse Jezuïetencollege.
De vraag kan hier, zoals in andere 'Devillé dossiers'
gesteld worden waarom er geen alarmering geweest is van ouders, directies, de kerk
op diverse echelons, en het gerecht, voorzover Rik Devillé al in kennis was
van de feiten.
Een tweede vaststelling is dat de directie van het college, in april 2010
geconfronteerd met meldingen van oud-studenten, ze allemaal doorverwezen heeft
naar de kerkelijke commissie Adriaenssens en niet naar Rik Devillé en de
Werkgroep Mensenrechten in de Kerk. Maar ook hier komt Devillé er mee weg, zelfs met enormiteiten als
"gemiddeld hebben daders 30 tot 50 slachtoffers gemaakt in de loop van hun
leven". Dit niet alleen in De Standaard maar ook in de Tafel van Vier van
26/03/2023. "100 daders (honderd) hadden dan genoeg gehad aan 4.000 slachtoffers
om hun ding te doen. Als voortgegaan wordt op de 2.000 nu gekende meldingen
gaat het om 50 daders in de katholieke kerk, dat is te belachelijk voor
woorden, maar waarom zwijgt de wetenschap, de politiek, de kerk, het gerecht
en de journalistiek en laat
men individuen maar fulmineren en fabuleren? Derde vaststelling is dat Devillé
in Godvergeten en nu ook aan de Tafel van Vier laconiek meldde dat hij z'n
dossiers niet meer in z'n kelders maar 'elders' veilig had ondergebracht. Niet
bij KADOC, waar hij nochtans een overeenkomst mee had en frauduleus, dwz om er
voordeel mee te doen, de naam van KU Leuven en KADOC, archief Devillé, als
label op z'n dozen heeft geplakt, zichtbaar in Godvergeten. In de DS van 26/10/2023 stond het er, nog sterker dan alles wat door Rik Devillé al gezegd was: “Maar een dader maakt gemiddeld dertig tot vijftig slachtoffers tijdens zijn leven.” Kan niemand dan even een berekening maken? Komt er dan een einde aan het fulmineren en fabuleren van wie allicht een aantal mensen geholpen heeft maar wiens alsmaar stijgend aantal ‘dossiers’ nooit door iemand zijn ingekeken, geanalyseerd, gerepertorieerd? Zelfs KADOC zit al 5 jaar te wachten op de 9.075 blz uit de 1.148 dossiers van seksueel misbruik, alsmede 1.241 correspondentie stukken, die als basis dienden voor het boek van Rik Devillé van 2019, ‘In naam van de vader’, dat als trigger en basis diende voor het programma Godvergeten.
Devillé, en met hem de programmamakers Ingrid
Schildermans en Ibbe Daniëls gingen zelfs zo ver om in de begingeneriek
van Godvergeten telkens een archiefdoos, gelabeld met ‘KU Leuven, KADOC,
Archief van Rik Devillé, 20170344’ in beeld te brengen. Het gaf niet
alleen legitimiteit aan zijn boek, maar ook aan zijn dossiers, aan de
programmamakers, en aan het Vlaams Audiovisueel Fonds dat op 23/03/2020
besliste om 420.000 € betoelaging te geven aan het voorgestelde
programma Godvergeten. Maar KADOC deelt op 19/10/2023 het volgende mee:
“In
tegenstelling tot wat Rik Devillé in zijn boek schrijft,
zijn er nooit
dossiers van slachtoffers van misbruik overgedragen aan KADOC.
Enkele jaren geleden waren er wel gesprekken over een overdracht, ook
een bezoek ten huize van Devillé waar de dossiers zich bevonden. Een
feitelijke overdracht heeft evenwel nooit plaatsgevonden. Devillé had
wel dit voornemen, schreef er blijkbaar over in zijn publicatie (wat
jammer is, want voorbarig) en labelde zijn archiefdozen met ‘KADOC’,
maar op een bepaald ogenblik veranderde hij zijn plannen en blies hij de
overdracht af. Dat is zijn volste recht. De beslissing tot overdracht
ligt immers volledig bij de eigenaar. We gaan er nu van uit dat de
dossiers zich nog steeds bij Devillé thuis bevinden. Ze zijn in elk
geval niet in KADOC en zijn er nooit geweest.”
Neem 1.392 meldingen aan de arbitragecommissie en de opvangpunten van de kerk tot 30/06/2023, een aantal Adriaenssens dossiers van slachtoffers die zich niet meer gemeld hebben, nog enkele Devillé-dossiers en dossiers van het kantoor van Walter Van Steenbrugge die niet in de vorige begrepen zijn, dan kom je maximaal aan 2.000 slachtoffers die zich gemeld hebben. Voeg er nog 2.000 aan toe van degenen die zich nergens gemeld hebben en je komt voor de naoorlogse tijd aan 4.000 slachtoffers van seksueel misbruik door clerici en pastorale werkers die zich na het ontslag van Van Gheluwe op 22/04/2023 gemeld hebben of het nog kunnen doen (dark number). Met maximaal 4.000 slachtoffers en gemiddeld 40 slachtoffers per dader kom je in gans de tijdspanne van 1945 tot 2023 aan 100 daders. Misbruik is een systeem maar Devillé is blijkbaar ook een systeem, waarbij geen einde komt aan het aantal dossiers, die als ze moeten ‘overgedragen worden’, niet bestaan, of in hoge mate onvolledig of onbestaande zijn. Telkens als hij voor een overdracht van dossiers staat loopt er iets mis of kloppen de tellingen niet. Voor de inval bij Adriaenssens die toen 475 effectieve meldingen van misbruik had, kwam Devillé af met 495 die zich bij hem gemeld hadden. Hij ging die aan Adriaenssens overdragen, zo staat in het merkwaardige boek van Dirk Tieleman van 2011 over ‘Operatie Kelk’. Maar bij de eerste overdracht van 19 dossiers die door Devillé en Adriaenssens samen onder ogen genomen werden stelde Adriaenssens dat minstens de naam van het slachtoffer, de dader, de omstandigheden, enz in het dossier moesten staan. Die info was er dus niet. Van een verdere overdracht van ‘Devillé dossiers’ kwam niets meer in huis, wel was er enkele dagen later de inbeslagname van de 475 Adriaenssens dossiers. De vaststelling dat een kerkelijke commissie op enkele weken tijd 475 meldingen van seksueel misbruik in de kerk kreeg terwijl Rik Devillé zelf, met alle goede wil en publieke bekendheid, het vertrouwen van maar enkele slachtoffers gekregen had, moet ondraaglijk geweest zijn. Rik Devillé had wel dossiers, maar van ‘mensenrechten in de kerk’, niet van slachtoffers van seksueel misbruik, zoals gesteld door Rik Torfs, een medestichter van de Werkgroep Mensenrechten in de kerk. Dat Rik Devillé, in het voorjaar van 2010 nog een boek uitgeeft, “Het MISverstand, waarom nog naar de kerk gaan als er toch geen priesters meer zijn” waarin met geen woord gerept wordt over seksueel misbruik in de kerk, is daar de materiële illustratie van. Enkele weken later neemt van Gheluwe ontslag, op 22/04/2010, de dag zelf dat Marc van Gheluwe aan de kerkelijke commissie Adriaenssens z’n verhaal gedaan heeft, niet aan Devillé, niet aan Van Steenbrugge, niet aan de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk. En voor de meeste aanmeldingen bij de arbitragecommissie, nadien bij de opvangcentra in de bisdommen en recent bij het centraal opvangpunt van seksueel misbruik in de kerk, is het niet anders gelopen. Ook niet voor de meldingen van slachtoffers bij de directie van het Gents Jezuïetencollege, die ze alle naar de commissie Adriaenssens heeft doorverwezen. Op 16 juni 2010 vind dan de overdracht plaats van 115 Devillé dossiers die in hoofdzaak mensenrechten en geen misbruik betreffen. Slechts 6 van de 115 komen bv ook voor op de lijst van 481 van Adriaenssens. “Niet de melding door Godelieve Halsberge van misbruikdossiers in de Crypte van Mercier in Mechelen was de aanleiding tot de inval en inbeslagname bij Adriaenssens maar wel de overdracht van mijn dossiers aan het gerecht”, zal Devillé aan Dirk Tieleman verklaren. Op deze wijze kreeg ook het advocatenkantoor Van Steenbrugge toegang tot alle dossiers die ze alle op mp3 hebben ingesproken voorzover ze niet aanwezig waren in de luttele dossiers van Devillé. De 474 slachtoffers met een eerste spreken over misbruik, hebben nadien nooit nog iets gehoord van het gerecht, van de kerk (die hun adressen niet meer had) noch van de groep Mensenrechten in de kerk. Zij werden het zwijgen opgelegd, enkel het ‘gerecht’ mocht z’n werk doen, door hen mede door Devillé onrecht aan te doen zoals blijkt uit de ongeldigverklaring van de inbeslagnames. De opvangpunten van de kerk, die volledig verzwegen zijn in Godvergeten, hebben evenwel de overgrote meerderheid van slachtoffers, ook Marc Van Gheluwe en nu de slachtoffers uit het Jezuïetencollege, opgevangen, gehoord, de daders geconfronteerd en verplicht tot financiële bijdrage aan het Dignity Fonds voor de tegemoetkoming en genoegdoening van de slachtoffers. Er zijn tijdelijke procedures opgezet tot schorsing van de daders uit het priesterlijke ambt tot en met de definitieve schorsing uitgesproken door Rome. De getuigenissen voor de parlementaire onderzoekscommissie zullen hiermee meteen een antwoord kunnen bieden op de massaverblinding na Godvergeten waarin slachtoffers zich opnieuw misbruikt voelden. Bericht 25 van 25/10/2023 Omdat de mail aan @kamer.be maar een beperkte aantal MB kan ontvangen, zijn alle bijlagen op het internet beschikbaar gesteld die langs onderstaande linken kunnen gedownload en geëxploreerd.
Van:
Frederik Beernaert [mailto:FBeernaert@vaf.be] Geachte heer Hertogen Volgend op uw vraag tot inzage bezorg ik u als bijlage de elementen van het aanvraagdossier die wij u in het kader van openbaarheid van bestuur kunnen bezorgen alsook het advies van onze beoordelingscommissie. Vriendelijke groet Frederik Beernaert
Bijlagen: Bericht 24 van 22/10/2023
Van: Jan Hertogen [mailto:jan@hertogen.be]
In cc aan de leden van de parlementaire onderzoekscommissie Operatie kelk ea. Heb de generiek nog
eens bekeken van Godvergeten-4 en er een printscreen van
gemaakt. Devillé heeft allicht dozen opgevraagd bij KADOC, nadat KADOC
bij hem op bezoek geweest is
in 2017, om zich te legitimeren? Er is zoals geweten geen enkele
overdracht geweest aan KADOC. De vraag werd me gesteld of hiertegen geen
gerechtelijke actie dient ondernomen, gezien deze onterechte legitimatie
zowel voor de uitgeverij EPO, de programmamakers van Godvergeten, de
VRT, het Vlaams Audiovisueel Fonds, Taks Shelter,
de parlementsleden en de door hen ingestelde
parlementaire onderzoekscommissie. een doelbewuste
misleiding is geweest. Het betreft dan zowel
het ten onrechte labelen
van dossierdozen met het KU Leuven en KADOC-label en het duidelijk in
beeld brengen ervan in de generieken van de 4 afleveringen van
Godvergeten, evenals de bedrieglijke informatie in het boek van Devillé
“In naam van de Vader" op blz 285 waar vermeld
staat dat 9.074 documenten aan KADOC zouden zijn overgedragen
terwijl er geen enkel is gedeponeerd?
Bericht 23 van 22/10/2023
Misleiding of bedrog? Op blz
285 van het boek dat de programmamakers van Godvergeten
heeft getriggerd en gelegitimeerd schrijft Devillé: Een
tienvoud van dit volume van verhalen zou het boek (In naam
van de vader van 2019) onhandelbaar maken. Toch zal geen
enkel van deze 1148 dossiers, goed voor 7.773 documenten,
verdeeld over 9.073 bladzijden correspondentie van en met
overlevers en 1.241 correspondentiestukken met kerkelijke
en andere overheden, verloren gaan. Voor het nageslacht
worden ze bewaard in het archief van KADOC-Leuven., waar
de documeten enkel voor bevoegden ter consultatie
beschikbaar zijn zodat de privacyregels gerespecteerd
blijven". Het KADOC is een universitaire archiefinstantie
die archivering volgens stricte criteria toepast. Dit
heeft de programmamakers van Godvergeten mede
gelegitimeerd om 'in vertrouwen' voort te gaan op het
boekwerk van Devillé dat voor hen het programma heeft
getriggerd en op basis waarvan zij van het Vlaams
Autdiovisueel Fonds een betoelaging gekregen hebben.
Alleen is er nooit een overdracht geweest van documenten aan het KADOC, en werden door Devillé ten onrechte wel archiefdozen gelabeld met KADOC, zo heeft KADOC vastgesteld en me meegedeeld. Wij hebben aan KADOC enkele vragen gesteld mbt deze archivering en ze hebben me als volgt geantwoord, oa door de directeur en medewerker: Van: KADOC
Verzonden: donderdag 19
oktober 2023 16:08
Aan: Jan Hertogen
<jan@hertogen.be>; KADOC
Onderwerp: RE: 1.148
meldingen slachtoffers aan Rik Devillé bij KADOC
Beste Jan, Ik antwoord graag op de vragen die je in een bericht stelde aan het adres van KADOC. In tegenstelling tot wat Rik Devillé in zijn boek schrijft, zijn er nooit dossiers van slachtoffers van misbruik overgedragen aan KADOC. Enkele jaren geleden waren er wel gesprekken over een overdracht, ook een bezoek ten huize van Devillé waar de dossiers zich bevonden. Een feitelijke overdracht heeft evenwel nooit plaatsgevonden. Devillé had wel dit voornemen, schreef er blijkbaar over in zijn publicatie (wat jammer is, want voorbarig) en labelde zijn archiefdozen met ‘KADOC’, maar op een bepaald ogenblik veranderde hij zijn plannen en blies hij de overdracht af. Dat is zijn volste recht. De beslissing tot overdracht ligt immers volledig bij de eigenaar. We gaan er nu van uit dat de dossiers zich nog steeds bij Devillé thuis bevinden. Ze zijn in elk geval niet in KADOC en zijn er nooit geweest.
…
Kan je hiermee verder?,
Met vriendelijke groeten,
KADOC Bericht 22 van 22/10/2023
Ter info m'n mail van 14/10/2023 aan
het Vlaams Audiovisueel Fonds, het VAF. De administratie deelde
me op 16/10/2023 mee dat "we uw vraag gedetailleerd zullen bekijken
aangezien we moeten nagaan of er geen uitzonderingen in deze van
toepassing zijn. Normaal gezien zal u een antwoord ontvangen binnen
de voorziene termijn van 20 dagen." Dus afwachten of er geen
'uitzonderingen' zijn en welke dan, en hoe lang 'normaal gezien' zal
duren.
Van: Jan Hertogen [mailto:jan@hertogen.be]
Verzonden: zaterdag 14 oktober 2023
18:14
Aan: Vlaams
Audiovisueel Fonds
Onderwerp: Gedetailleerd
goedkeuringsdossier met budget VAF voor "Godvergeten"
Aan het bestuur en de algemene vergadering van het Vlaams Audiovisueel Fonds, Beste,
Graag kreeg ik het volledige
goedkeuringsdossier met het gedetailleerd budget alsmede de
toegekende betoelaging door het VAF van de docu-reeks Godvergeten.
Wij zijn in deze belanghebbende gezien
de initiële aanspraak tot medewerking aan Godvergeten (zie mail
hieronder), op doorverwijzing van de kern-betrokkene prof.
Adriaenssens, en dit als slachtoffer en als initiatiefnemer en
woordvoerder van de Overleggroep slachtoffers-kerk die tot
regelingen gekomen is met de kerkelijke overheden die 1.392
slachtoffers van seksueel misbruik in de kek hebben gehoord, erkend
en tegemoetgekomen zijn met een genoegdoening. Noch ikzelf als
slachtoffer, noch als belangenbehartiger van slachtoffers in de
overleggroep slachtoffers kelk, werden in de opmaak van Godvergeten
betrokken, zij werden gewoon helemaal ‘vergeten’. Na het ‘eerste
spreken’ van 475 slachtoffers tav de commissie met psychiater
Adriaenssens werd er op vraag en aanwijzing van Rik Devillé een
gerechtelijke actie opgezet die nog altijd voluit door advocaat Van
Steenbrugge wordt gesteund.
Het is door de inbeslagname van de
dossiers van de 475 slachtoffers dat door het parket-generaal van
Brussel, in overleg met het parket-generaal van Antwerpen tot het
onderzoek van het onderzoek over de inbeslagnames door
onderzoeksrechter De Troy werd beslist .Deze 475 en velen na hen die
nog van plan waren om te spreken, werden en worden nog altijd de
mond gesnoerd en werden ook in Godvergeten uitgesloten om met hun
verhaal te komen. Blijkbaar is er geen research gebeurd in de drie
jaar dat het programma is kunnen gemaakt worden en is er enkel op
aangeven van Devillé, Van Steenbrugge en Mussche gewerkt en werd
elke andere benadering of inbreng uitgesloten. Buiten hun beperkte
slachtofferkring werd geen enkel ander slachtoffer gehoord dat met
even ernstige feiten van seksueel misbruik te maken had (zie rapport
Adriaenssens) maar in de arbitragecommissie en de opvangpunten van
de kerk soelaas vond.
De kennis en documentatie over de oorspronkelijke opzet van Godvergeten, zoals voorgedragen aan en goedgekeurd door het VAF is een essentieel element om tot een beoordeling te komen van volgende elementen:
1. Dat ik niets meer gehoord heb tot
de uitzending, drie jaar na het verzoek en m’n bevestiging van
medewerking
2. Dat in Godvergeten met geen woord
gerept wordt over de Overleggroep slachtoffers-kerk, die in 2010
bestond uit alle publiek bekende slachtoffers van seksueel misbruik
in de kerk. Na de afscheuring van 2 van hen die tot de Werkgroep
Mensenrechten in de kerk behoorden, en exclusief voor de juridische
kozen – wat uiteraard hun goed recht is - is de overleggroep tot een
kader gekomen waarbinnen tot nu toe 1.392 slachtoffers geholpen
zijn.
3. Dat in Godvergeten met geen woord
gerept wordt over de erkenning en tegemoetkoming van de kerk waartoe
1.392 slachtoffers zich volledig uit vrije wil én tot tevredenheid
van de overgrote meerderheid zich gericht heeft.
4. De keuze van de slachtoffers is op
een exclusieve manier gebeurd, zij waren cliënt bij de advocatuur
Van Steenbrugge en waren gekend door Devillé. In hoeveel sessies,
met welke ondersteuning, psychiatrische begeleiding inbegrepen, en
tegen welke kostprijs werden zij gevolgd. De meerderheid van de 475
wiens dossier met schending van hun vertrouwen en hun mensenrechten
hebben dit allemaal moeten ontberen. Ook voor de familieleden was
dit dikwijls een heropening van het trauma, zonder dat het programma
hier ook maar enige aandacht aan heeft (willen) geven’.
5. Is het met VAF-betoelaging aan een
programma van de openbare omroep dat programmamakers een
uitdrukkelijke politieke boodschap mogen brengen “dat zij hopen een
steentje bij te dragen tot het stoppen van de betoelaging van de
kerk” die in de grondwet geregeld is.
Vraag is waarom het VAF een programma goedgekeurd heeft dat, zoals in de realisatie blijkt, het belang en de betrokkenheid van essentiële actoren, niet alleen verzwijgt, maar uitsluitend het woord geeft aan één partij, aan één selectieve groep van slachtoffers die volledig meegingen in het anti-kerkelijk agenda van één vertegenwoordiging. Wijzelf en de overleggroep hebben deze partij in alle juridische stappen tegengekomen, tot op de dag van vandaag, maar in het programma Godvergeten, kwam enkel de vertegenwoordiging en ‘duiding’ aan bod van enkele tientallen slachtoffers, dat voor de rest verwees naar een onduidelijk en door niemand gecontroleerd aantal ‘dossiers’ . Van de grote meerderheid van de 1.392 effectief gekende slachtoffers, hun familie én hun controleerbaar dossier was geen sprake, zij werden in de opmaak en uitwerking volledig uitgesloten, op enkele na, die in het bestuur zitten van de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk.. Tot twee maal toe is neen gezegd door de VRT voor de opmaak/uitzenden, pas de derde maal was het ja, zo meldt de directeur van de VRT op 14/10/2023 in DS. Is er een interferentie geweest en aanpassing van de aanvraag tot betoelaging door de VAF in samenhang met deze neen en ja? En mag het hoofd van de VRT nu opperen of het niet beter is de uitzending van de Eucharistieviering op zondag 10u te schrappen, als gevolg van Godvergeten. Tot slot de vraag of de realisatie van Godvergeten beantwoordt aan het dossier zoals het is goedgekeurd door de VAF voor de betoelaging, dwz dat alle exclusieven zoals hierboven vermeld mede door de VAF zijn gelegitimeerd? Dus graag het goedgekeurde dossier Godvergeten, met alle details en het gedetailleerde budget, en de afrekening. Hieronder hernemen we de eerste vraag tot medewerking van Ingrid Schildermans, namens de VRT en in medeorganisatie van De Mensen, op verwijzing van Adriaenssens, die me in een aparte mail op de hoogte gesteld heeft van het initiatief. Ik kan nog een verdere correspondentie bezorgen. Zie ook de blog mbt Godvergeten http://www.kelk.be en de netpublicatie van het volledige boek van Dirk Tieleman, Operatie Kelk. Hoe het pedofilieschandaal in de Belgische kerk losbarstte, op www.operatiekelk.be. Met vriendelijke groeten,
Jan Hertogen
Ben zelf een door de kerk erkend en tegemoetgekomen slachtoffer, waarbij de pleger/dader tot de dag van vandaag bijdraagt aan het fonds Dignity, dat de slachtoffers vergoedt op dezelfde wijze als zouden zij, indien de zaak niet verjaard was, door een burgerlijke rechtbank zijn tegemoet gekomen. Ook werd de pleger eerst tijdelijk geschorst door het bisdom, en na twee jaar, dus nu acht jaar geleden, door Rome definitief geschorst uit het priesterambt. Het volledig verzwijgen van deze gang van zaken, waar 1.392 slachtoffers hebben beroep op gedaan, is ten laste te leggen van de programmamakers, en de ‘betrokkenen’ die hen hierin geholpen zo niet gestuurd hebben (zie de mail hieronder), dit alles in een zaak die juridisch nog moet uitgesproken worden Van: Ingrid Schildermans
Verzonden: donderdag 26 november
2020 10:30
Aan: jan@hertogen.be
Onderwerp: docureeks 'Godvergeten'
Dag Mr. Hertogen, Wij zijn Ibbe Daniels en Ingrid Schildermans, regisseur en redactrice, en beiden moeder van 3 kinderen.
We werkten oa. bij Canvas mee aan
de reeks ‘Kinderen van de kolonisatie’ en ‘Kinderen van het
verzet’. Daarin worden persoonlijke getuigenissen geschetst
tegen de geschiedenis.
Op die manier wordt een waarheid blootgelegd zonder omwegen. Simpel en sereen. Sinds een tijdje doen we (onafhankelijk) opzoekingen naar misbruik in de kerk. Hoe is het met de slachtoffers in de tien jaar na operatie kelk? Is er intussen voldoende naar hun stem geluisterd? Hoe ga je met zulk zwaar onrecht om…? We zijn bezig om dit vast te leggen in een documentaire reeks. Zuiver, ongefilterd en weg van sensatiezucht. Getuigenissen en gebeurtenissen optekenen nu het nog kan. Als een historisch document. Het VAF (Vlaams Audiovisueel Fonds) heeft ons scenario ontwerp goedgekeurd voor het project ‘godvergeten'.
Die indiening bij VAF gebeurt in
samenwerking met productiehuis De Mensen. Via Canvas ontvingen
we een intentiebrief.
We spraken
intussen al met een heel aantal betrokkenen. Peter Adriaenssens
gaf me uw mailadres. Bent u bereid eens
met ons te spreken?
Met Vriendelijke Groeten,
Ingrid
Bericht 21 van 22/10/2023
Hieronder de
linken naar de twee cassatiearresten die volledig conform zijn en de
onafhankelijkheid van de rechtspraak bevestigen tav gelijk
wie in deze door alle media, betrokkenen en observators
gevolgde rechtsgang.
Ik was trouwens op de
behandeling van beide Cassatieberoepen als burgerlijke
partij aanwezig en ben ook woordelijk tussengekomen om de
nietigheid van de inbeslagnames te argumenteren. Zoals in
alle voorgaande rechtsplegingen voor de KI's stond ik tegenover Van Steenbrugge die de
rechtsgeldigheid van de inbeslagnames bij Adriaenssens
bepleit heeft, inbeslagnames die op
aanzet van Devillié, en ondersteund door Van Steenbrugge in
samenwerking met de Brusselse politiecel
zijn gebeurd, een absoluut drama voor de
475 slachtoffers die met hun verhaal ook de daders in de
mist zagen verdwijnen. Cassatie gaf Van
Steenbrugge, Devillé en de
Brussels politiecel op alle punten ongelijk.
Heb dus het eerste en laatste cassatiearrest op kelk.be gezet (in het artikel op de VRT-site geeft Van de Sijpt ook de linken naar de 4 arresten, maar moeilijker te detecteren. Voor het eerste cassatiearrest, 12/10/2010, zie http://kelk.be/Cassatie/Cassatie-2010-10-12.htm en voor het tweede en laatste van 28/05/2023, zie http://kelk.be/Cassatie/Cassatie-2013-05-28.htm. Bericht 20 van 09/09/2023 Iedereen is precies een beetje moe of zijn ze het moe, dat Devillé en Van Steenbrugge er in geslaagd zijn om behoudens de 14 slachtoffers van Godvergeten, alle andere slachtoffers in de doofpot te stoppen en de publieke opinie en de parlementairen te misleiden. Het parlement heeft zich al veilig gesteld door het onderzoek naar de inbeslagnames door Marc de le Court van het parket-generaal van Brussel naar de Hoge Raad voor Justitie te verwijzen, nadat Operatie kelk al vier keer voor het Hof van Cassatie gekomen is. De Hoge Raad zal vaststellen dat de beslissing van de le Court is tot stand gekomen na overleg met de voorzitter van het parket-generaal van Antwerpen. Ook nadat Delmulle, toenmalig hoofd van het federaal parket op 23/06/2010 de dag voor de inbeslagnames op 24/06/2023 Bruno Bulthé, de vroegere Procureur des Konings in Brussel, dringend verzocht had geen inbeslagnames te doen gezien er een afstemming was van het werk van de commissie Adriaenssens op de vereisten van het gerecht in België. De toch uitgevoerde inbeslagnames op basis van een veel te algemene saisine betekende niet alleen de dood van Operatie kelk, maar ook van de hulp aan de 481 slachtoffers, Marc Van Gheluwe inbegrepen, de eerste die zich gemeld had bij Adriaenssens, gevolgd door 480 anderen. Wie het verloop van Operatie kelk wil kennen, en wil begrijpen waarom Leo Stoops en Dirk Tieleman gezwegen hebben, de enige journalisten die dicht bij de waarheid gekomen zijn en die als getuigen van het eerste uur dienen gehoord, kan de evaluatie vijf jaar na Operatie kelk, gepubliceerd door Lauranne Melaerts in Newsmonkey 24/06/2015 nalezen. De inbeslagnames gebeurden op aangeven van Rik Devillé door zelf, ongevraagd en zonder de slachtoffers te raadplegen, z'n dossiers aan twee substituten van Bulthé te overhandigen met de volgende melding aan de leden van de WMidK én aan Adriaenssens, dit op 16/06/2010, 8 dagen voor de inval bij Adriaenssens: “Ik had vandaag een afspraak met Peter De Waele, cel pedofilie van de federale politie te Brussel. Samen met procureur Roggen en Verlinden is een procedure uitgewerkt hoe ik al mijn dossiers kon overdragen aan de cel pedofilie. Dat is met deze gebeurd. Het was een non-stopverhaal van 10 tot 16.30 u geworden. En eigenlijk is alleen de procedure nog maar rond. Het werk moet nu nog beginnen. Ik hoop dat hiermee één van de stappen is gezet in het samenspel van de verschillende instanties om alle info te verzamelen opdat gerechtigheid geschiedde”. Hoe vermeende gerechtigheid een groot onrecht geworden is dat slachtoffers van seksueel misbruik is aangedaan. Gaan diegenen die dit onrecht veroorzaakt hebben verder verheerlijkt worden door de parlementaire onderzoekscommissie? Zullen Devillé en Van Steenbrugge met de mond vol tanden staan als zij geconfronteerd worden met wat zij de slachtoffers, beginnend met hun uitlokking en medewerking aan de inbeslagnames bij Adriaenssens, hebben aangedaan? Het zou hun terechte les zijn en een verwittiging voor het parlement om zich niet onbezonnen en ongegrond in de luren te laten leggen, mede door een onzorgvuldige journalistiek die essentiële bronnen niet heeft nagegaan. Dat zou wel eens de echte en enige onderzoeksvraag van de onderzoekscommissie kunnen worden. Of gaan zij, op aangeven van de groep MRidK alles nog afblazen omdat er geen voorwerp (meer) is gezien hun kernopzet is verwezen naar de HRVJ? De publiek gekende slachtoffers (Linda, San, Roel) van de Groep Mensenrechten in de Kerk waren in aanzet bij de Overleggroep slachtoffers-kerk. 0p de Herkenningsdag van 02/10/2010 in Ons Huis in Leuven werd, mede onder impuls van hun advocaat Van Steenbrugge, elk overleg met de kerk opgeblazen en voor een uitsluitende juridische aanpak gekozen. De Overleggroep slachtoffers-kerk stond toen nog uit 6 slachtoffers (Koen, Joël, Staf, Pablo, Jan, André) die vanaf dat ogenblik nog 2/3 van de toen publiek gekende slachtoffers vertegenwoordigde. Zij zijn verder actief gebleven en hebben mee alle opvangmogelijkheden en tegemoetkomingen voor slachtoffers in de voortgezette commissies na de liquidatie van deze van Adriaenssens kunnen bewerkstelligen. Het zijn deze resultaten die ik nu verder opvolg door indexering van de tegemoetkomingen te vragen en toekenning van de initiële eis, nl een maandelijkse tussenkomst in therapeutische- en gezondheidskosten van 120€. Dit is aan de orde gesteld bij het centrale opvangpunt voor meldingen van seksueel misbruik. In Godvergeten zijn de 481 Adriaenssens-dossiers en de Overleggroep slachtoffers-kerk, de bereikte resultaten en de opvangmogelijkeden en activiteit van de kerk voor tot nu toe 1.392 slachtoffers doodgezwegen. De programmamakers hebben zich laten misleiden en alle ruimte gelaten aan de reductie van deze belangrijke problematiek tot de persoonlijke profilering van een priester en de strijd van een advocatenbureau tegen de rechtspraak en de rechtstaat. Zal de parlementaire onderzoekscommissie, na de inhoudelijk zeer waardevolle bijzondere commissie van 2010/2011 ook tot deze conclusie komen?
Bericht 19 van 29/09/2023 Een programma als "Kinderen van de collaboratie" met oa Koen Aerts, historicus mee aan het roer, liet de kinderen van de collaboratie betrouwbaar en met respect aan het woord. Dat leidde toen niet tot emotionele, populistische en moord en brand roepende reacties over alle nog van de collaboratie en 'landverraad' voortlevende dynamieken en instituten in de samenleving die moesten verdwijnen. Zoals bv het stopzetten van de financiering van het Vlaams Belang, het uit de bibliotheken halen van alles wat de collaboratie vergoelijkt, het weren van rechts extreemrechtse organisaties of wat daartoe een aanzet kan geven. Maar tegen de kerk én de religie zijn alle omhoog gevallen, onvolwassen en ridicule opinies, alle respectloze en op niets terug slaande uitvallen mogelijk, met volledige miskenning van het historisch en sociaal belang van de kerk en dit in al haar instituten, de katholieke actie voorop met haar bijdrage in de opbouw van de sociale- en bestaanszekerheid, de gezondheidzorg, welzijns- en culturele zorg, het onderwijs en de honderdduizenden vrijwilligers die nu nog binnen het katholieke en christelijke referentiekader actief zijn. Er was de bijdrage van de KAJ en de priesters in het verzet, daarvan zijn er honderden naar concentratiekampen afgevoerd en er omgekomen. Of de zusters en kloosterorden die duizenden joodse burgers het leven gered hebben of werkweigeraars onderdak gaven, en voorkwamen dat vrouwen als dwangarbeidsters naar Duitsland werden gestuurd. Het verraad en de hypocrisie van al datgene en diegenen die al decennia een anti-kerkelijk, anti-religieus en anti-caloten agenda hanteerden krijgt nu in de media en de politiek de vrije baan. Enkel Van Cauter kreeg in Ter Zake het woord en mocht voor het eerst enkele terechte kritieken op Godvergeten en haar duiding geven. Wat door de programmamakers volledig miskend is is het onomstootbaar feit dat het onderzoek naar seksueel misbruik in de kerk volledig werd gesaboteerd en onmogelijk gemaakt door Devillé en Van Steenbrugge, die sommige slachtoffers konden wijs maken dat, tot op de dag van vandaag, juridisch of ander verhaal mogelijk was en is. Het zijn juist Devillé en Van Steenbrugge, en alle aanspraak die zij nu ten onrechte krijgen, die mede verantwoordelijk zijn voor de liquidatie van de dynamiek die in 2010 tot stand kwam met de commissie Adriaenssens. Op enkele weken tijd waren er 475 slachtoffers die Adriaenssens z'n vertrouwen schonken, 33x meer en even schrijnend als in Godvergeten en hem hun verhaal deden. Zij werden de mond gesnoerd door de inbeslagname van hun dossiers en voor eeuwig met hun getuigenis begraven. Zelfs in het overzicht van de VRT van enkele dagen geleden werd noch de inval bij Adriaenssens, noch het Adriaenssens-rapport vermeld, een bewuste historische blindheid evenals in Godvergeten, een schande voor de openbare omroep waar blijkbaar niemand meer werkt die toeziet op de professionele, journalistieke en ethische code. En dit gebeurde door de actieve medewerking en uitlokking van Devillé, die tot dan maar over enkele misbruikdossiers beschikte, en waarover hij in z'n boek van 2010, Het MISverstand met geen woord rept. Hij en Van Steenbrugge vonden companen in de corrupte Brussels politicel olv Glenn Audenaert en Peter De Waele, die op alle gerechtelijke niveau's in het ongelijk werden gesteld voor hun onwettelijke inbeslagnames bij Adriaenssens en voor de cirque met de dozen van het Aartsbisdom, zoals Bonny voor het eerst terecht in De Afspraak-extra heeft naar buiten gebracht. Het parket-generaal van Antwerpen heeft zich toen bij Bonny verontschuldigd voor de brutaliteit van z'n Brusselse collega's. Het parket-generaal beschikte toen al over m'n pv van dezelfde dag van de inbeslagnames, waarin ik klacht neerlegde tegen Adriaenssens wegens niet verzekeren van de vertrouwelijkheid, en tegen de inbeslagnames (waar hij niets tegen kon doen), in de hoop dat hijzelf of z'n commissie klacht zouden neerleggen. Dat is nooit gebeurd, en van de kerk werd volgens Fernand Keuleneer, niet aanvaard dat zij namens de commissie Adriaenssens optrad, de slachtoffers hadden zich tot de commissie en niet tot de kerk gewend. Maar niemand, behoudens de Overleggroep slachtoffers-kerk heeft nog het belang waargenomen van de 475 eerste meldingen mbt sexueel misbruik, die op 10/09/20210 voor de echte bom gezorgd heeft (het rapport Adriaenssens) en aanleiding was tot de Bijzondere commissie. Maar de media, de VRT en de programmamakers voorop hebben een kort geheugen. Toen Ingrid Schildermans me in 2020, op doorverwijzing van Adriaenssens vroeg of ik wilde meewerken, heb ik daar voluit ja op gezegd, zowel langs mail als een in telefoongesprek van een half uur, waarin ik de echte context en het verloop kon schetsen. Daarna heb ik er nooit nog iets van gehoord, als 1+1 twee is dan is dit allicht het gevolg van de uitsluiting tav mezelf die een voorwaarde was om een leugen- en huichelachtig programma te maken, Godvergeten, met een nieuw misbruik van de getuigenissen door Devillé en Van Steenbrugge en waar de goegemeente zich door heeft laten misleiden. Zien of het parlement met de ogen open, in deze val zal lopen. Maar m'n pv was dus bij het parket-generaal van Antwerpen, hen bezorgd door de procureur des konings van Mechelen die me bij zich geroepen had op 29/06/2010 toen ik me meldde als 'benadeelde partij'. Het parket-generaal van Antwerpen had m'n pv doorgestuurd naar het parket-generaal van Brussel, dat mede op die basis het onderzoek naar het onderzoek van De Troy bevolen heeft. Het werd behandeld op de eerste KI van 13/08/2020 waar Van Steenbrugge zo 'n misbaar over maakt. Jacques De Lentdecker heeft me na enkele weken bij zich geroepen om uit te leggen dat ik niet gehoord ben voor deze eerste KI omdat er 'voorrang is van recht', dwz als de magistratuur andere rechters in onderzoek stelt de betrokken burgers geen partij zijn omdat het in deze ging om de rechtsgeldigheid van een gerechtelijk optreden. Het Hof van Cassatie besliste evenwel dat het toch 'aangewezen' was om de slachtoffers en andere burgerlijke partijen uit te nodigen omwille van de grote publieke aandacht en de impact op de 475 slachtoffers van de Adriaenssens-commissie en dat er een nieuwe KI moest doorgaan, dat trouwens tot volledig dezelfde conclusies is gekomen. In een tweede uitspraak van Cassatie werd deze bevestigd met de opmerking dat de dossiers ter griffie moesten blijven. Wegens een nalatigheid van Van Steenbrugge, die toen verzet had moeten aantekenen tegen het eventueel vrijgeven door de griffie van de dossiers (KB van 1936) was die kans verkeken (of niet gewild door Van Steenbrugge) en werden de dossiers op vraag van de Kerk volledig wettelijk, en als toepassing van het Cassatiebesluit, terug bezorgd aan de kerk. Zij hadden na het arrest van de KI van 18 december 2012 aan de griffie moeten laten weten dat ze zich verzetten tegen de teruggave, wat ze niet gedaan hebben. Het Koninklijk Besluit van 24 maart 1936 betreft “de bewaring, ter griffie, en de procedure tot teruggave van de in strafzaken in beslag genomen zaken” dat blijkbaar over het hoofd gezien is door Van Steenbrugge en advocaten van zijn bureau. En nu maar fulmineren tegen het gerecht, dat daar wél van op de hoogte was en gewoon de wet en KB’s heeft toegepast. Het geblaas van Van Steenbrugge mbt de 2 KI's 'zonder burgerlijke partijen' slaat dus op niets terug en is het enige dat hij meent te kunnen aanbrengen als argument dat het gerecht op de knieën is gegaan voor de kerk. Gaat het parlement daar in lopen? De woordvoerder van het parket-generaal heeft tot drie maal toe ontkend dat het gerecht, op welk niveau dan ook, zich ooit heeft laten beïnvloeden door de kerk. Dan mag men toch denken, gedane zaken. Zijn er andere rekeningen te vereffenen, moet het indekken van de daders en het stoppen van de door Adriaenssens begonnen daderconfrontatie buiten beeld blijven, als gevolg van de combine Devillé/Van Steenbrugge en de in het ongelijk gestelde Brussels politiecel. Deze cel werd trouwens de volgende jaren volledig ontmanteld. Zelfs Adriaenssens ridiculiseert in Godvergeten z'n commissie en andere commissies in Europa, ook al had hij al 60 daders, met hun systematiek, in beeld gebracht en moest hij de daders van toen nog 415 slachtoffers onder handen nemen. En hoeveel slachtoffers zouden er zich nog naar hem gericht hebben waarover verder onderzoek zou gebeuren? Ook Masure keert in DS van 29/09/2010 haar kar naar de slachtoffers en de Overleggroep slachtoffers-kerk die tot de regelingen met de kerk gekomen zijn voor opvang, hulp en tegemoetkoming waar tot nu toe 1.392 slachtoffers beroep op gedaan hebben. Dat is iets om fier op te zijn, en waarover de kerk, meer dan zij tot nu toe gedaan hebben, prat mogen op gaan. En na het ontslag van De Troy werd door het federale parket in 2012 een meldpunt opgericht olv Lieve Pellens, waar tot op vandaag een 200-tal slachtoffers zich gemeld hebben. Dat is de werkelijkheid, het andere is de fictie van Devillé en Van Steenbrugge. Zullen de hysterie van en rond Devillé en de ridicule juridische aanspraken van Van Steenbrugge er toe leiden dat het parlement zich laat ringeloren door deze heren. Of zullen zij verder in het moeras zinken dat vakkundig, met hulp van de VRT en haar 'documentaire' makers is uitgezet, zonder nog het land te zien waarop de meeste slachtoffers, mét gedegen hulp van datzelfde parlement in de Bijzonder commissie, al veilig geland zijn maar die zich met deze reeks en de huidige massaverblinding, voor de derde keer misbruikt voelen. Gaan de parlementen, Vlaams en federaal, zich met een kluitje in het riet laten sturen, gaan Van Hecke, De Wit, Lalieux en anderen van de voorbije Bijzonder commissie zich zomaar laten doen door Devillé en Van Steenbrugge, die voor de slachtoffers nog niets bereikt hebben, maar wel, zonder tegenspraak, mede een programma als Godvergeten hebben mogen regisseren en in en na het programma duiding geven? Zien wat het wordt. Bericht 18 van 26/09/2023 Kende
Walter Van Steenbrugge de wet niet? Loopt hij nu hopeloos achterop met z'n
boek, in z'n interview in Touché met Fried'l Lesage en met Vandenhoute op
radio 1? Ook in Godvergeten natuurlijk, de reeks die speciaal ten dienste van
Devillé en Van Steenbrugge en z'n boek 'Operatie kerk' opgezet werd door
weinig gedocumenteerde en misleide programmamakers. Tijd dus om juridisch
puntjes op de i te zetten. Bericht 17 van 23/09/2023.
Enkele
overwegingen mbt het interview met Devillé in
DS 23/09/2023.
Hoe lang gaan media nog
meehuilen met de wolven in het bos? Wanneer gaan de
slachtoffers ook recht gedaan worden in media, of zijn ook
daar de journalistieke, professionele en ethische codes
weggevallen?
Bij de media gaat het dus van kwaad naar veel erger over ‘Godvergeten’. Niet met Devillé, die wensen we een goede oude dag toe, met het verleden dat hij zichzelf toedicht, wel hoe hij z'n inzet en realisaties voor de slachtoffers van misbruik in de kerk buiten verhouding stelt tav van wat ook voor journalisten vaststelbaar is. Het mag toch niemand ontgaan dat in het boek van Devillé van 2010, "Het MIS-verstand", met geen woord gerept wordt over misbruik in de kerk. De groep Mensenrechten in de Kerk, mede gesticht door oa Rik Torfs, was quasi uitsluitend bezig met het tot van uitgetreden priesters. Het is pas nadat Devillé vaststelde dat in navolging van Marc Van Gheluwe, 474 slachtoffers met hun misbruikverhaal naar de commissie Adriaenssens trokken dat hij contacten legde met de Brusselse politiecel om 'zijn dossiers' over te maken, met de mededeling dat er nog vele andere waren, niet in de crypte van kardinaal Mercier of bij het aartsbisdom maar bij Adriaenssens. Daarmee was het lot van de Adriaenssens dossiers, die wél bestonden, bezegeld. Enkele dagen voor de inval gingen nog enkele leden van de groep Mensenrechten in de kerk hun dossier toevoegen aan de dossiers bij Adriaenssens. Uiteindelijk zou het gerecht een lijst opmaken van 481 slachtoffers met melding bij Adriaenssens. Bij nazicht van deze lijsten in de 78 kartons van Operatie kelk door mezelf, kon ik ook de lijst van Devillé inkijken, zonder ook maar één van erin aanwezige dossiers open te slaan. Wel om de lijsten te vergelijken en vast te stellen dat er slecht 6 namen van de lijst van Devillé, voorkwamen op de lijst van Adriaenssens. Niet dat er niet meer dossiers van misbruikten waren bij Devillé. Na Marc Van Gheluwe was een demarche van deze personen naar Adriaenssens voor de hand liggend. Zeker ook omdat Devillé beloofd had, z'n '278' misbruikdossiers (491 of 300 noteerde Tieleman in z'n boek over Operatie kelk) aan Adriaenssens over te maken. Het waren er evenwel maar enkele - Maar als een getal genoemd wordt fabuleert Devillé altijd een getal dat iets hoger ligt, ook al is dat nooit gecontroleerd. Zijn dossiers zijn na Operatie Kelk nooit vrijgegeven voor gerechtelijk onderzoek. Zegt Devillé maar wat. Z'n dossiers liggen nu niet meer in z'n kelder, maar op een verborgen plaats (misschien in de crypte van Mercier?). En waarom heeft Lieve Pellens, verantwoordelijke bij het federale parket voor de aanmelding van misbruikdossiers na het ontslag van De Troy, die volgens haar laatste bekende telling, maar 109 dossiers in behandeling heeft gekregen. Deze zijn vervolgens voor verder onderzoek naar de arrondissementele parketten doorverwezen. Graag ook een update van deze gegevens, die ook voor het opvangpunt kerk van belang zijn, gezien zij dossiers die nog gerechtelijk kunnen opgevolgd worden daaraan doorgeven. Ook de kerk heeft 1.392 meldingen opgevolgd en tegemoet gekomen. Alleen 20 meldingen met juridische opvolging door Van Steenbrugge zijn wel opgevangen door de kerk maar hebben, in afwachting van een gerechtelijke uitspraak (met eventuele toekenning van een bedrag) nog geen kerkelijke tegemoetkoming gekregen. In 2023 zijn er bij de kerk 47 nieuwe meldingen van misbruik binnen gekomen, allemaal transparant en op basis van dossiers. Maar Devillé mag verder fabuleren over 1.400 dossiers en hij heeft zelf de personen mogen selecteren die getuigen in het programma Godvergeten, hij kende ze allemaal, zo verklaarde hij in Knack. Wanneer komt er eens een onderzoek naar de wijze van selectie van getuigenissen, de bronnen, de duiders, de agenda’s en vooral ook van wat mocht aan de orde gesteld. Waarom de totale miskenning van de Overleggroep slachtoffers-kerk (bestaande uit 10 van de 14 toen publiek gekende slachtoffers) en ook van de inspanningen en effectieve hulp en opvang van de kerk aan tot dan toe 1.392 slachtoffers? In 2010 had Devillé dus slechts enkele misbruikdossiers en daarom moest barbertje bloeden, de politiediensten gemobiliseerd en met voorrang bij Adriaenssens binnengevallen en de vertrouwelijke meldingen in beslag genomen en de beroepseer van een psychiater geschonden. “Ik had mensen beloofd hun verhaal in vertrouwen te behandelen maar dit was de totale ravage en een onherstelbare vertrouwensbreuk, een open wonde” stelde Adriaenssens. Vormde het onderzoek van de crypte van Mercier en de vliegende dozen van het aartsbisdom in feite slechts een afdekking van de door Devillé en Van Steenbrugge gewenste en mee uitgelokte inbeslagname van de Adriaenssensdossiers? Vandaar ook de leugen in Godvergeten 3 dat de Adriaenssens dossiers maar in beslag zouden genomen zijn NADAT er niets gevonden werd in de Crypte (op verwijzing van Godelieve Halsberghe). De wekelijkheid is dat deze invallen en inbeslagnames ‘gelijktijdig’ zijn verlopen, en dat de reden, “er was niets te vinden in Mechelen”, een drogreden was die in Godvergeten werd bevestigd. Het is evenwel één van de redenen waarom Cassatie de inbeslagname vernietigd heeft. Het belangrijkste gevolg is geweest dat de opvolging en analyse van de tot dan toe 60 daders van de 475 meldingen, werd geannuleerd, en dat deze daders voor eeuwig veilig werden gesteld, zo heeft Adriaenssens niet nagelaten te stellen. Waren er voor de Brusselse politiecel andere redenen om de daders buiten beeld te brengen? Wie doet daar eens een onderzoek naar. Pas in 2019 publiceerde Devillé z’n boek “In naam van de vader” dat rechtstreeks aanleiding was voor de programmamakers om Godvergeten te maken. Ze hadden beter ook terug gegrepen naar de transparante en controleerbare verhalen van 143 slachtoffers die in het eindrapport van de commissie Adriaenssens op 10/09/2010 geanonimiseerd werden gepubliceerd (waaronder het mijne) en dat nog altijd op het internet kan geconsulteerd. Was en is het zo moeilijk voor journalisten en vooral van de programmamakers, die drie jaar met de voorbereiding bezig geweest zijn om deze gang van zaken te respecteren, en niet, zoals nu, de volledige ruimte te laten aan de misleidende verklaringen van Devillé en Van Steenbrugge. Wie voerde in feite de regie van deze zogezegde documentaire met ‘emotionele vertellingen’ zoals de makers stelden, waarin enkel de slachtoffers aan het woord zouden komen? Wat zal het agenda de slotconclusie zijn en in de laatste aflevering? Zal verder het kruis gemaakt worden over de honderden slachtoffers die hun opvolging en behartiging verloren zagen gaan door de gerechtelijke tussenkomst, hetzelfde kruis als het boek van Van Steenbrugge dat allicht na Godvergeten volop in de aandacht zal komen, “Operaⴕie kerk - Of: hoe justitie knielde voor de kerk in Operatie Kelk”. En wanneer zal de kerk voluit erkend worden in de opbouw van een hulpverlening, ondersteuning, erkenning en tegemoetkoming na 2010 , die exemplarisch is, ook internationaal, in de wijze waarop de kerk is omgegaan met de schandalen en de confrontatie met het misbruik van haar religieus personeel in het verleden. De Overleggroep slachtoffers-kerk heeft het misbruik in de kerk altijd onder ogen gezien en nooit vergoelijkt. Wel hebben zij het belang van de slachtoffers voor ogen gehad en zijn ze in overleg getreden met wie uiteindelijk tegemoet zou moeten komen aan de slachtoffers. En dat is niet de kerkelijke ‘autoriteit’ of het gerecht dat in 95% van de gevallen zonder verweer is in de rechtstaat zoals ze was en is. Niet uit kwade wil of corruptie zoals men de goegemeente wil doen geloven, maar omdat dit de toepassing van de wettelijkheid is. De kerk heeft zonder enige verplichting, nadat hun professionele en zoals blijkt volledig onafhankelijke Adriaenssens-commissie, al van na de eerste nietigverklaring van de inbeslagnames gepleit voor het onmiddellijk herinstellen van opvangpunten en het erkennen en tegemoetkomen van slachtoffers, met een zelfde maatstaf als zouden de aangebrachte feiten door een gewone rechtbank behandeld zijn. Bisschop Bonny had gelijk door te stellen dat de negatie van deze inspanningen door de programmamakers van Godvergeten, volledig onterecht en onbegrijpelijk was. De inspanningen van de kerk, en van hem zelf als bisschop/priester werden daarmee volledig weggevaagd. Hiermee kroop hij niet in een slachtofferrol, integendeel, hij kwam hiermee op voor de verdere erkenning van de slachtoffers, en de erkenning van de kerk in haar inspanningen, de enige die tot nu de slachtoffers geholpen heeft in waar het toe doet, niet het fabuleren van Devillé, en niet de vooralsnog tot geen enkel resultaat geleide gerechtelijke procedures. De Overleggroep slachtoffers-kerk heeft recent aangedrongen bij de verantwoordelijken voor het opvangcentrum kerk om de tegemoetkomingen voor slachtoffers, te indexeren, en dit met terugwerkende voor alle slachtoffers die na 2011 een tegemoetkoming hebben gekregen. Dit kan overeenkomstig de evolutie van de index op het ogenblik van de toekenning van het bedrag. Dit mechanisme dient ook voor de toekomst verder te evolueren. Dat is een eenvoudige berekening die toelaat om de tegemoetkoming te verbinden aan de levensduurte en de stijging bv van therapie- en andere gezondheids- of leefkosten, die onmiddellijk voor de 750 erkende slachtoffers na 2011 een aanpassing aan de levensduurte op het ogenblik van de toekenning zou meebrengen.
Bericht 16 van 23/09/2023.
Dag Peter,
Heb je interview met Devillé
gelezen, geen gemakkelijke klus met een windvaan en
fabulator die open en bloot in Godvergeten 3 zegt dat hij
aan Peter De Waele moest denken en hem meedeelde dat het
over iets veel groters ging gezien de meldingen bij
Adriaenssens op acht weken tijd. Misbruik was tot dan toe
een marginaal gegeven bij Mensenrechten in de Kerk en hij
was ontsteld dat de wereld weer aan hem voorbij ging.
Adriaenssens werd overstelpt te beginnen met Marc Van
Gheluwe, maar nog 474 anderen, waaronder ikzelf. Devillé
overhandigt ongevraagd al z’n dossiers aan de Brusselse
politiecel en mede op instigatie van Devillé vonden de
inbeslagnames bij de commissie Adriaenssens plaats, dit drie
dagen voor hij z’n dossiers aan de commissie zou
overhandigen voor verdere opvolging, en op 28/06/2020 zou
hij de confrontatie met Danneels aangaan met 20
slachtoffers, dat was allemaal geregeld en afgesproken.
Allicht is Devillé in paniek geraakt omdat hij in feite
niets in handen had. Zelf heb ik vastgesteld dat de ‘lijst
van Devillé’, in het dossier Operatie kelk maar 115 namen
bevatte en dat er slechts 6 daarvan voorkwamen op de lijst
van 481 van Adriaenssens. Dezelfde dag van de inbeslagnames
ben ik klacht gaan neerleggen tegen
de commissie Adriaenssens en de eerste daaropvolgende
werkdag heb ik me als benadeelde partij laten inschrijven
bij het parket in Brussel, zie oa DS van 29/06/2010
DS 29/06/2010 , en de VRT
VRT 20/06/2010.
Ter info, als je het nog niet
gelezen hebt, met de ironische titel, De
kerk is geobsedeerd door seks",
Knack 19/10/2010 met Chris De Stoop als
interviewer.
En om al een kort historisch beeld te krijgen van de tegenstelling Van Steenbrugge (enkel gerechtelijke actie – Hertogen (ook het belang van de slachtoffers tav kerk en daders) zie Nieuwblad 20/10/2010 Met de Overleggroep slachtoffers-kerk hebben we altijd het belang van de 475 gedupeerden door de inbeslagnames voor ogen gehad, met opvolgingscommissies die tot nu toe al aan 1.392 meldingen soelaas geboden hebben, overeenkomstig dezelfde bedragen als zouden toegekend worden bij juridische afhandeling.
Knack is allicht het enige
medium om de geesten open te houden en de twijfel vruchtbaar
te laten zijn. Ik volg een en ander nu op langs
www.kelk.be , tien jaar geleden deed ik enkel verslag
langs een vierhonderd mailadressen, mbt alle hoorzittingen
van 112 personen , en van alle rechtszaken KI en Cassatie
waar ik steeds naast Van Steenbrugge stond, en naast
advocaat Keuleneer voor de kerk.
Zal je ook m’n correspondentie met Schildermans doormailen van 2020 omdat Adriaenssens m’n naam had doorgegeven, ik dacht niet dat er nog een programma zou komen, ben nooit nog gecontacteerd, tot haar antwoord enkele weken geleden op m’n ontstentenis mbt het eerste programma en vooral mbt de ‘duiding’ in ‘De afspraak’ voor en na het programma. Goed om weten uit je artikel is dat Devillé alle 14 slachtoffers in het programma kent, hij heeft ze allicht mogen kiezen, en ook dat het maar 1% van de slachtoffers is die hij kent, dwz 14*100= 1.400, meer dan tot nu door de kerk tegemoetgekomen. Belangrijk ook om weten is dat zolang een juridische procedure tav een dader loopt er wel gehoor en erkenning gegeven wordt aan een slachtoffer maar nog geen tegemoetkoming, omdat eerst de afloop van de juridische procedure dient afgewacht, wat logisch is. Zo zijn er nog 20 slachtoffers bij Van Steenbrugge die wel gehoord maar nog geen tegemoetkoming gekregen hebben. Daarover mag de demagogie dus stoppen. Ook mag eens duidelijk gezegd dat Van Steenbrugge bij de gesprekken bij de opvangpunten aanwezig is niet alleen om het slachtoffer bij te staan, maar ook om z’n 20% commissie op te strijken, naast de eindafrekening voor de ‘cliënt’ die van bij de aanmelding 500€ op tafel gelegd heeft om een dossier te openen (overgenomen van de website van Van Steenbrugge indertijd). Als het je verder interesseert kan ik je nog m’n mail aan Dirk Tieleman bezorgen, journalist die met z’n boek het dichtst bij de waarheid over Operatie Kelk komt maar die samen met z’n boek in de doofpot gestopt is (wie slaagt er in om hem eens te contacteren, tieleman.dirk@.. zo heeft hij in aanzet nog met mij gecommuniceerd). Zodus beste Peter, je ziet maar, zelf volg ik zolang het me de moeite lijkt de verdere gang op langs www.kelk.be Met vriendelijke groeten,
Jan Hertogen, socioloog en
publicist,
Bericht 15 van 21/09/2023.
Schokkend, ook omdat de ouders en familie op de hoogte waren, de druk die maakte dat z'n vrouw, die op de hoogte was gesteld, de inzegening van hun huwelijk en het dopen van de kinderen door Van Gheluwe aanvaardde. Misbruik in de kerk is ook de beslotenheid van de familie, de sociale context die deed en doet zwijgen. Alles terug brengen tot de kerk in een anti-kerkelijke hetze en hysterie drukt de historische verantwoordelijkheid weg en valt terug op het zondebok-mechanisme. Maar wat een verhaal, inzicht, herkenning en wijsheid. Tot het verhaal aan Adriaenssens verteld werd en 474 anderen hem volgden, en de politie inval er een einde aan maakte? Om de daders veilig te stellen? Quote 1: "Het liefst had ik gewild dat mijn ouders gewoon de moeite hadden gedaan om te luisteren naar hetgeen was gebeurd, zonder me telkens te onderbreken met hun versie en hun visie. Ik had graag gehad dat vooral vader eindelijk eens een poging deed om wat empathie te tonen en zich gewoon eens inspande om te luisteren naar hetgeen ik wilde zeggen. ‘Het is toch zo erg niet, negeer en doe voort, verdomme toch’, zei hij. Vader streed meer voor de glorie van broerlief dan mij te aanhoren en op te komen voor zijn zoon, en dat deed pijn. Dat vond ik zo onrechtvaardig." Quote 2: Die avond tijdens het feestje ter ere van mijn heilig vormsel lokte nonkel me opnieuw, deze keer met een cadeautje. Het was een horloge, geloof ik, zo kon ik weten hoe laat het was. Hij nam me mee naar zijn kamer en gebruikte me voor zijn eigen deugden, nadien veegde hij de smurrie die uit hem kwam van mijn onderbuik met zijn pas gestreken zakdoek. En dat terwijl iedereen beneden vierde en zong: ‘Want God is goed en zijn gena duurt blijvend voort in eeuwigheid’. Het leek er wel op dat er niets gebeurd was want nonkel schudde toen hij beneden kwam een mopje uit de mouw en iedereen daar aanwezig schaterde het uit alsof het leven een klucht was. Ik hoorde het vanuit mijn kamer en zat daar alleen, vies en vuil. Quote 3: ‘Ik weet dat het ongelooflijk is dat het zo lang heeft kunnen duren. Dat zijn geheim een geheim is kunnen blijven. Maar het was allemaal zo verstikkend en overheersend. Zelfs mijn vrouw, de koningin, die uit een ander milieu kwam en wist wat er gebeurd was, heeft zich toen we al samen waren een tijdlang niet kunnen verzetten tegen de druk. Ook zij had de kracht er niet voor.’ ‘Ik heb haar binnen gesleurd in die verwrongen familie. Zij is ook slachtoffer geworden van de bisschop. De bisschop heeft zelfs ons huwelijk voltrokken, onder druk waaraan niet te ontkomen was. De opvolgers zijn door zijn onreine handen gedoopt. Terwijl heel de familie wist wat hij op zijn kerfstok had. Onvoorstelbaar dat een mens niet in staat is daar onderuit te komen.’
Bericht 14 van 21/09/2023. Adriaenssens had op acht weken tijd reeds daderprofielen opgemaakt, hen tot bekentenissen gebracht, de systematiek vastgesteld - waar haalt hij anders de kennis dat in 80% van de internaten misbruik was - dat is wat anders dan dat 80% van de kinderen zou misbruikt zijn. En dat maar op basis van 60 dossiers, er waren er nog 415 die moesten onderzocht worden. Maar de Brusselse politiecel heeft deze erkenning van de slachtoffers, mede op aansturing van Devillé en Van Steenbrugge, afgebroken en vernietigd. Moesten de daders veilig gesteld worden, dat is de vraag die in Godvergeten niet gesteld wordt, niet door kerkelijk handelen, maar door het eenzijdig, onverantwoord en onwettelijk handelen (na twee Cassatievonnissen) van de Brusselse politie en het parket met Procureur des Konings Bulthé, Glenn Audenaert, Peter De Waele en onderzoeksrechter De Troy en z'n griffier Coppens (die verantwoordelijk was voor het verdwijnen van meer dan 400 pv's, zoals ik in een nota van de onderzoeksrechter heb kunnen vaststellen en bekendmaken). Deze cel is trouwens terecht volledig opgedoekt. Dat is de waarheid van Operatie kelk met de vraag wie er belang bij had dat dit gebeurde. Het is daarentegen de kerk geweest die mede door de actie van de Overleggroep slachtoffers-kerk, waarmee ik, samen met 10 van de 14 op dat ogenblik publiek gekende slachtoffers gewerkt heb, die de arbitragecommissie en later de opvangpunten van de bisdommen en het huidige gezamenlijke opvangpunt hebben bewerkstelligd. Zij zijn al 1.392 slachtoffers tegemoet gekomen door te luisteren, erkenning, herstel en een financiële tegemoetkoming die gebaseerd is op het bedrag dat in een gewone gerechtelijke procedure zou zijn toegekend. Het zijn de daders die bijdragen in het Fonds dat voor deze tegemoetkomingen zorgt. Zo ook in m'n eigen dossier, waarbij de dader na eerst geschorst te zijn door het bisdom Limburg, ook door Rome definitief uit het priesterambt werd geschorst. De kerk verloor hierbij elke zeggingskracht en kon niet voorkomen of sanctioneren dat hij nog in een uitvoerig interview een bijdrage mocht leveren in het boek 50 jaar Initia Volleybal Hasselt. M'n schijven aan de redactie voor een rechtzetting en vermelding heeft nooit een antwoord gekregen, ook al stonden er andere misbruikten mét foto in het boek. De daders hun vrijheid teruggeven door schorsing door Rome heeft ook z'n consequenties in de rechtstaat. Of moet het opnieuw gaan om oog om oog, tand om tand, ook al kan men legaal de daders niet meer doen, dat is het sfeertje waarin Godvergeten gedrenkt is. Dat men lacherig en cynisch doet over de financiële tegemoetkoming is ongepast en raakt opnieuw honderden slachtoffers in het hart. Het is niet de enige enormiteit, leugen en 'alternatieve werkelijkheid' waarop de programmamakers zich baseren. Enkel 20 slachtoffers die nog een gerechtelijke procedure tav de dader hebben lopen met een advocaat, die wel gehoord zijn door het opvangpunt, moeten de gerechtelijke uitspraak afwachten voor er een toekenning van een bedrag kan komen, wat niet meer dan normaal is. Ook houdt de dading enkel in dat men de naam van de dader niet naar buiten brengt (gezien er geen gerechtelijke veroordeling is) maar volledig vrij is om tav van gelijk wie z'n verhaal te doen. Men kan zich afvragen met wat de programmamakers drie jaar zijn bezig geweest, of hebben ze enkel willen luisteren naar Devillé en een advocatenkantoor voor een zaak die nog in behandeling is, en dit bij de openbare omroep. Het is niet alleen godgeklaagd maar een schande.
Bericht 13 van 20/09/2023. De authenticiteit van de meeste getuigenissen staat buiten kijf, alhoewel ook hier geen historische situering is of wederspraak, alsmede de tot drie maal toe herhaalde persconferenties, bandopnames door Marc Vangheluwe en de weigering van Danneels om verantwoordelijkheid op te nemen, zonder ook maar één nieuw feit aan te brengen. Gaat men ervan uit dat herhaling voor verdere verdwazing zal zorgen? Wie echter sinds 13 jaar door de media genegeerd zijn en voor wie Godvergeten, evenzeer een doofpot is geworden, zijn de 475 slachtoffers, die na de inbeslagname van hun dossier in de vergeetput zijn beland, en waarover nu in de derde uitzending van Godvergeten volledig wordt gezwegen. De eindbalans kan maar opgemaakt worden na de 4de aflevering. Het is daarom noodzakelijk om de rechtsgeldigheid van de twee cassatiebeslissingen goed tot zich te laten doordringen, omdat Van Steenbrugge en Mussche nog altijd hun punt kunnen maken dat de vliegende dozen de doofpot zouden bevatten die gans het misbruik door de kerk toedekken, zonder ook maar één woord te zeggen over de Adriaenssens-dossiers. Deze zijn op aangeven van Devillé (zie 3de aflevering) in een combine met Peter De Waele als onderdeel van een 'veel groter verhaal' in beslag genomen. In feite omdat Devillé zelf, ondanks al zijn kartonnen dozen tot 24 juni 2024 maar enkele dossiers over kindermisruik had. Het échte verhaal van de nietigverklaring in het 1ste KI, die in twee fases verlopen is: Na de inbeslagnames in de crypte, het aartsbisdom en bij Danneels werd op hetzelfde ogenblik, Adriaenssens commissie leeggehaald, alle dossiers, computers, ook datgene wat niet met Operatie kelk te maken had. In het 3de programma werd de leugen voor waarheid gebracht dat de inbeslagname bij Adriaenssens gebeurde 'na de inbeslagnames in Mechelen'. Met die affirmatie alleen al mag Godvergeten naar de vuilbak, omdat het juist deze leugen is die mede tot de nietigverklaring van de inbeslagnames geleid heeft waardoor de de daders de vrijgeleide gekregen hebben. Ook daarover geen woord. Zowel de programmamakers als de slachtoffers, hebben zich laten binden en verblinden door de dolgedraaide advocatuur die niet alleen het spoor bijster was, maar de weg naar inzicht en erkenning volledig geblokkeerd heeft. De kernvraag is hoe en vooral waarom Operatie kelk afrekende met slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk. De rol van Devillé die z'n dossiers overhandigde aan Peter de Waele om het 'veel groter aantal' bij Adriaenssens in te pikken, werd goed geïllustreerd in de 3de aflevering ook al werd daar geen enkel kritisch woord over gezegd. Het was nochtans een daad van totale negatie en verraad aan de slachtoffers die na Marc Van Gheluwe hun mond hebben opengaan, in het volle vertrouwen in een vertrouwelijke afhandeling. Dat is de kern van Operatie kelk en de schande voor al wie hieraan meegewerkt heeft en die deze roof verdedigt of vergoelijkt. Enkel de Overleggroep slachtoffers-kelk mede door mij opgezet met 10 van de 14 toenmalige publiek gekende slachtoffers, heeft hun belang waargenomen, tav de kerk en tegen de continue negatie van hun belang in de ettelijke rechtszaken die tot de 2de cassatiebeslissing met de definitieve nietigheid van de inbeslagnames heeft geleid.
Bericht 12 van 18/09/2023.
Ibbe Daniels doet er nog een schep bovenop met de teaser voor de 3de aflevering: "Die gaat over de bom die ontplofte na operatie kelk in 2010”. Maar is het een bom die ontplofte in de handen van de kerk of in de handen van Devillé en Van Steenbrugge? Zullen de kijkers en de honderden slachtoffers van de commissie Adriaenssens die monddood gemaakt werden er wijzer van worden? En het beste wordt allicht bewaard voor de 4de aflevering, " dan wordt de laatste vijf à zes jaar behandeld, wat is er dan nog gebeurd, is er nog hoop voor de slachtoffers". Leggen de docu-makers hiermee de autostrade uit voor Van Steenbrugge en Mussche in hun irrelevante en op niets terugslaande poging het gerecht en de magistratuur de les te lezen omdat zij een knieval zouden gedaan hebben voor de kerk. Met welke politieke agenda stelt men de rechtspraak, de magistratuur en de rechtstaat ter discussie? Wat gaan de kijkers nog allemaal te horen krijgen en wie zal er nog als expert opgevoerd worden. In de programma’s mede onder supervisie van Koen Aerts (historicus) werden 'kinderen van het verzet' en ‘kinderen van de collaboratie' geïnterviewd. Het programma Godvergeten kan daarmee op geen enkel punt vergeleken worden. Over verzet en collaboratie zijn honderden boeken en getuigenissen gepubliceerd. Over Operatie kelk, op dat van Dirk Tieleman na, geen enkel. Maar belangrijker nog in deze vergelijking is dat het in Godvergeten gaat om de slachtoffers van seksueel misbruik zelf, die terecht mogen gehoord en bevraagd worden. Maar dan een representatief staal, en geen keuze die beïnvloedt wordt door een exclusief anti-kerkelijke, anti-gerechtelijke en zoals blijkt, een politieke agenda, want de financiering van de katholieke kerk aan de orde stellen gaat over deze van alle godsdiensten, de ondergefinancierde islam op de eerste plaats maar alle andere godsdiensten zullen ook bloeden. Is dat de ‘verborgen agenda’ van het programma? Refererend naar “kinderen van verzet en van de collaboratie” had men ook de kinderen van slachtoffers van seksueel misbruik kunnen bevragen, omdat het misbruik vaak 30 tot 50 jaar geleden gebeurd is. Meteen had men ook duidelijker de historische context en de posities en standpunten van alle betrokken partijen kunnen aan de orde stellen en documenteren. En wanneer eens een serieus wederwoord van Adriaenssens, van de gedupeerde slachtoffers in Operatie kelk, van de kerkelijke autoriteiten en niet in het minst van het gerecht en de magistratuur?
Bericht
11 van 18/09/2023. Quote 1: "21 oktober 2010 - De voorbije maand liepen 103 nieuwe klachten over seksueel misbruik in de Kerk binnen bij het federaal parket. Dat zegde Lieve Pellens van dat federaal parket in een hoorzitting in de Kamercommissie Justitie. Die ondervroeg gisteren het college van procureurs-generaal en de federale procureur over het seksueel misbruik in de Kerk. Eerder had ze al Peter Adriaenssens aan de tand gevoeld. Er viel - onderhuids - vrij scherpe kritiek te beluisteren op de Brusselse onderzoeksrechter Wim De Troy die Operatie Kelk leidt, maar ook op advocaat Walter Van Steenbrugge, die klachten namens slachtoffers afhandelt. Peter Adriaenssens pleitte voor een verlengingstermijn voor seksueel misbruik tot 15 jaar. Een overzicht van de hoorzittingen." Quote 2: "Dit was impliciet een scherpe kritiek op Meester Walter Van Steenbrugge, die de meeste van deze klachten heeft ingediend, maar de naam "Van Steenbrugge" viel niet. Maar het was ook een impliciete kritiek op de werkgroep Mensenrechten in de Kerk, die slachtoffers heeft opgeroepen om zich "gratis burgerlijke partij te stellen bij onderzoeksrechter De Troy"
Bericht 10 van 16/09/2023. Laat er geen misverstand over bestaan, Devillė en De Bethune hebben in de negentiger jaren de groep Mensenrechten in de kerk opgericht, en niet de groep Misbruik in de kerk. Ook na 2000 gingen de grote meerderheid van hun dossiers over 'mensenrechten' van uitgetreden priesters, hun partners en kinderen, die niet meer voor de kerk konden trouwen of gedoopt worden. De Bethune had voor hen een speciale liturgie. Ook al was er na 2001 de commissie Halsberghe en lag de weg naar het gerecht open, op het tot in den treure herhaalde dossier van Van Steenbrugge over de Broeders van Liefde na kon Devillė niets hard maken. Er waren geen lijsten, geen dadersprofielen, enkel de antwoorden van Danneels op de mensenrechten die geschonden waren van ex priesters, geen misbruik. Toen Adriaenssens op enkele weken in navolging van Marc Van Gheluwe het vertrouwen van 475 misbruikten kreeg, waren er daar maar 6 van melding bij Devillė bij. Die waren terug te vinden op de enige lijst met geregistreerde dossiers van Devillė die hij had overgemaakt aan de Brusselse politie om zo mee de inbeslagname van de Adriaessensdossiers te legitimeren en uit te lokken. Zodus beste Mark Eeckhout, geen honderden, ook geen tientallen misbruikdossiers in de negentiger jaren, geen Devillė dossiers bij Halsberghe en maar 6 bij Adriaenssens Adriaenssens kan 469 dossiers openslaan en zeggen, dit is een mens, dit is een mens, en bij zes, dit is iemand van Devillė. De echte doofpot van Operatie kelk is deze voor de 475 van Adriaenssens en vooral voor hun daders, die allemaal door Operatie kelk en wie deze aktie gerechtvaardigd vindt, zoals Van Steenbrugge en Devillė, ermee zijn weggekomen. Kan de verdwazing stoppen, zodat echt recht gedaan wordt aan wat deze slachtoffers en hun familie te zeggen hebben ' De Brusselse politie- en gerechtscel met Bulthė, Audenaert, Dewaele en onderzoeksrechter De Troy heeft Operatie kelk doelbewust doen mislukken om de daders uit de wind te zetten, waarom? En waarom hebben 1.396 (+47 dit jaar) zich tot de kerk gewend voor erkenning, gehoor én genoegdoening, ga het hen vragen, en dat men de 475 van Adriaenssens eens aan het woord laat in Godvergeten, en de onomkeerbare schade die zij hebben opgelopen, niet alleen door het misbruik maar evenzeer door de volledig onterechte inbeslagnames. Wanneer komt er gerechtigheid voor hen, en zovele anderen tav de daders van verjaarde dossiers die juist door deze Brusselse actie zijn veilig gesteld en op hun beide oren verder konden slapen? Op enkele weken tijd had Adriaenssens al 60 daders in kaart gebracht en verschillend samenhangen en daders met verschillende slachtoffers in kaart gebracht, dwz het systemische naar boven gehaald. Dat was zeker al 'geobserveerd' wetende dat er nog 410 niet behandelde dossiers waren, dat moest dus stoppen, ook al ging het om verjaarde dossiers waar het gerecht niets meer mee kon aanvangen.Welke (veiligheids)diensten voelden zich bedreigd, met een gerechtelijke actie tot gevolg die alle Adriaenssens dossiers nietig verklaarde. Devillė was hierbij de gewillige aanbrenger zonder goed te beseffen wat er aan de hand was. En Van Steenbrugge triomfeerde en triomfeert. Zullen de volgende afleveringen van Godvergeten de echte waarheid aan het licht brengen of zal iedereen verder dom gehouden worden?
Bericht 09 van 14/09/2023. Mag de anti-kerkelijke hysterie stoppen? Misbruik in de kerk is een onderdeel van het vooralsnog niet of te weinig zichtbaar gemaakte misbruik in alle onderdelen van de maatschappij. Het vindt in hoofdzaak plaats in gezinnen, in de familiale context en in alle gezinsvervangende sociale omgevingen zoals jeugdbewegingen, internaten, voorzieningen voor gehandicapten, jeugdzorg enz. Historisch gezien is het vooral de 'katholieke' actie geweest, meer dan alle andere georganiseerde onderdelen van de samenleving, die voor is gegaan in gezondheids-, welzijns-, en jeugdzorg, in onderwijs, in jeugdbewegingen, sportorganisaties, culturele initiatieven, opvang van alcoholverslaafden en alle andere verstotenen der aarde. Religie, ook het christendom is de vertroosting die volkeren toelaat onderdrukking en uitbuiting te weerstaan, het is er de stralenkrans van, zo stelt Marx poëtisch in z'n geschriften, godsdienst is de opium 'van' het volk. De kerk komt terecht meer in beeld door het misbruik omdat ze zoals vele andere maatschappelijke systemen en instituten onderdeel was van de controle van de staat over haar burgers in binnen en buitenland (kolonisatie). Zoals in vele andere landen is de geïnstitutionaliseerde religie een manier om het primaat van de financiële en burgerlijke machten op te leggen en in stand houden. Komt daarbij dat in de zestiger jaren er een grote instroom was in het priesterlijke ambt, bij paters en broeders in overbevolkte seminaries als gevolg van de babyboom en het perspectief dat de bevrijdingstheologie en Johannes de 23ste boden met het tweede Vaticaans concilie. Concilie waarop ondermeer August Vanistendael (Internationaal Christelijk Vakverbond) als lekenauditor aanwezig was en waar het 'aggiornamento' (het bij de dag brengen, in feite de 'modernisering' van de kerk) velen kon beroeren en later ten gronde ontgoochelen na de dood (moord op?) van Johannes de 23ste. De zestiger jaren gingen ook samen met de christelijke openheid in de later veroordeelde bevrijdingstheologie met bv de Jezuiëten die in 1963 mee het Rode boekje van de KWB schreven, www.rodeboekjekwb.be dat de basisinspiratie vormde voor de ACV-delegatie en Jan Cap in de syndicale acties op de Boelwerf, zie www.jancap.be. Met Pablo Franssens (Bevrijdingsfilms) en ander priesters uit het Latijns-Amerikaans College werd de bevrijdingsstrijd in Latijns-Amerika een belangrijke aantrekkingspool voor de jongeren. Ook de ontwikkeling van de verbondenheid studenten Arbeiders, de doden in Zwartberg in 1966, mei 1968, de mjjnstaking van 1970 en de ontwikkeling van een nieuwe communistische beweging waren alarmsignalen voor de veiligheidsdiensten om hun observatie met prioriteit op de jongeren te richten en hiervoor ook beroep te doen op een clerus die dicht bij de jongeren stond. Een verwevenheid van misbruikers met veiligheidsdiensten is dan ook niet uit te sluiten en kan een factor geweest zijn om daders uit de wind te zetten door een bewust ongeldige inbeslagname van de Adriaessens-dossiers. 'Voor wie was ik lokaas' is de vraag van Adriaenssens de dag van de inbeslagnames, vraag die nog altijd beklijft. De boycot en verdachtmaking van de kerkelijk adequate en aansprekende aanpak met de commissie Adriaenssens staat in volledige tegenstelling met deze van alle andere landen die met misbruik geconfronteerd werden, oa Nederland, Duitsland en Frankrijk, waar de kerkelijke opvolgingsinitiatieven en de erkenning en genoegdoening van de slachtoffers, synchroon verliep. Dit, met alle openheid van het gerecht tav de kerkelijke initiatieven, was het grootste verschil met de liquidatie en de moeizame heropbouw van het opvangnet in België. De commissie Deetman (de Adriaenssens van Nederland) kreeg bv toegang tot alle gerechtelijke dossiers waarin sprake was van misbruik door geestelijken. In België werden de daders afgeschermd door de inval bij Adriaenssens en werden de gerechtelijk dossiers voor de kerk gesloten gehouden. Het drama van "Operatie kelk" is dat de 475 slachtoffers die in acht weken van het bestaan van de commissie Adriaenssens hun verhaal gedaan hebben, monddood gemaakt zijn, gefnuikt en voor de 2de maal misbruikt. Zij hebben nochtans in goed vertrouwen van Marc Van Gheluwe gevolgd die z'n vertrouwen, ook nu nog, volledig heeft behouden in professor Adriaenssens. Met Operatie kelk" is ook de opvolging van de daders door de Commissie Adriaenssens, waarvan de zaak in de meeste gevallen verjaard was, gebroken en onmogelijk gemaakt. Was dat het uiteindelijke doel van Operatie kelk?
Bericht 08 van 13/09/2023. Wat 'adembenemende onthulling', niets 'onthulling', alles was al geweten en gepubliceerd in het rapport Adriaenssens van 10/09/2010 Peter Adriaenssens kon in juli 2010 in een mail aan 178 slachtoffers waarvan men het adres nog had, waaronder het mijne, vragen of hij, geanonimiseerd hun getuigenis mocht verwerken in z'n rapport over z'n door het Brusselse gerecht ontmantelde commissie. Uiteindelijk kon hij er 143 getuigenissen in opnemen. Deze getuigenissen zijn de tienvoudige uitvergroting van de 14 in het programma Godvergeten. Wie het rapport er niet op nagelezen heeft kan zich geen oordeel vormen over de verbale getuigenissen in Godvergeten (Adriaenssens, Rapport commissie Adriaenssens, 10/09/2010) Voor wie meer summier een overzicht wenst kan dit nalezen In DS van 11/09/2010, onder de titel LETTERLIJK wordt er uitvoerig én gedetailleerd verslag van gegeven. Het was de échte bom die in het gezicht van de publieke opinie ontplofte, waarbij Godvergeten verbleekt, en waartegen de huidige verontwaardiging, ontdoping en anti-kerkelijke hysterie in hoge mate hypocriet is. Het is juist Operatie kelk geweest die gans het gerechtelijk onderzoek in de doofpot gestopt heeft en niet de kerk, die zich hopeloos uitgeput heeft in de terechte erkenning, opvang, ondersteuning, bemoediging en financiële genoegdoening van tot nu toe 1.396 slachtoffers die zich tot hen gewend hebben, tot de KERK, en tot niemand anders, op de enkele tientallen na (4%) die zich ook naar Van Steenbrugge en Mussche gericht hebben. Deze hebben nooit, ook juridisch niets kunnen bereiken, maar zij hebben wel 500€ gevraagd, alleen al voor het openen van een dossier, en 20% commissie bedongen op de schamele centen van de genoegdoening voor de slachtoffers, voor ze de verdere 'verdediging' waarnamen (cfr de website Van Steenbrugge in 2010/2011), reken maar uit. Intussen werden door de inbeslagnames die later nietig werden verklaard de daders definitief buiten spel gezet, was dat het eigenlijke doel van Operatie kelk? Waren er bij de daders te veel individuen die om andere, bv veiligheidsredenen, dienden afgedekt te worden? Enkel de kerk (de KERK) heeft naar vermogen de daders opgespoord en geconfronteerd en honderden daders tot betaling verplicht aan de Stichting Dignity voor de tegemoetkomingen aan de slachtoffers. Er is al meer dan 5 miljoen € aan slachtoffers uitbetaald, overeenkomstig de aard en de duur van het misbruik, met een maximum van 25.000€. Het is te voorzien dat in de volgende afleveringen van Godvergeten de inbeslagnames in Operatie Kelk met onderzoeksrechter De Troy, met Devillé, Van Steenbrugge, Mussche, Audenaert en De Waele als een triomf zal worden neergezet. In feite zijn hiermee de toenmalig gekende slachtoffers in de doofpot gestopt heeft en monddood gemaakt. De gehele inbeslagname bij Danneels, het aartsbisdom en in de Crypte in Mechelen, was een farce om de inbeslagnames bij de commissie Adriaenssens, op hetzelfde moment als deze in Mechelen, af te dekken en te vergoelijken. Maar het was het de onderzoekers blijkbaar te doen om met een te beperkte saisine en op hetzelfde ogenblik om een ongeldige inbeslagname te 'ensceneren' juist om de 475 Adriaenssens-dossiers en ook de daders te 'neutraliseren'. Het was een inval en inbeslagname die dus vooraf al in de onwettelijkheid verkeerde. Wat was het doel, daar is nooit de vraag naar gesteld. "Heb ik als lokaas gediend," was de eerste vraag die Adriaenssens op de persconferentie na de inbeslagnames stelde. "Door wie is men misleid", vroeg Adriaenssens zich af bij nietigverklaring van de inbeslagnames door de KI, zowel in Mechelen als in Leuven. Het zou goed zijn als Peter Adriaenssens ook de volgende vraag zou stellen, waarom was ik lokaas, door wie en wat is men misleid? De uitspraak van de opeenvolgende KI's mbt deze zaak werd door het Hof van Cassatie tot twee maal toe bevestigd, waarbij de dossiers van Mechelen terecht aan het aartsbisdom werden teruggegeven. De 475 slachtoffers met melding bij Adriaenssens hebben nooit nog van iemand, niet het van het gerecht (cfr Van Mullem, hoofd van het parket-generaal indertijd, om hun privacy te respecteren, briefwisseling zou ook hun partners of kinderen hebben kunnen informeren of alerteren), noch van de kerk omdat ze geen contactgegevens meer had. Het is op deze beslissing van de KI dat de inbeslagnames ongeldig waren dat Van Steenbrugge en co, zich fixeren om het gerecht te beschuldigen van samenheulen met de kerk voor wie ze zogezegd op de knieën zijn gegaan. Kan een advocaat nog dieper vallen om te proberen z'n gram te halen, en hiermee een heel programma en alle schrijnende getuigenissen van Godvergeten ondergeschikt maken aan zijn verloren zaken? Het is ook ongezien maar te verwachten dat iedereen die nog een rekening te vereffenen had met de kerk weer voluit kan gaan, van Boudry, Dirk Verhofstadt, de ontdopers, tot Karel Verhoeven, Bart Eeckhout en andere redacteurs, vergetend dat de Katholieke kerk, oa met haar 'katholieke actie', het christendom en de religie in het algemeen (zoals Marx reeds lang geleden analyseerde) de uitdrukking was van vertroosting en solidariteit in de hulp aan wie ziek, oud en gehandicapt was, en mee aan de basis lag van de zieken- en werkloosheidskassen. De religie, ook deze van de katholieke kerk, was in deze zin 'opium van het 'volk', de stralenkrans rond de uitbuiting en onderdrukking waaraan het volk historisch al lange tijd en ook nu nog onderhevig is, en wat in de ogen van Marx ook een teken van verzet was. Door alles op een hoopje te gooien en zich tegen de Kerk te keren als instituut, distantieert men zich in feite ook van al datgene wat uit deze 'katholieke actie' is voortgekomen, welke nu trouwens nog de grote meerderheid van de bevolking in gezondheidszorg, welzijn en culturele activiteit voorziet. En de vraag stelt zich wie daar, in deze tijden, politiek beter van wordt.
Bericht 7 van 12/09/2023. - Operatie kelk. Bedoeling was alle berichten, welke door ons als woordvoerder van de belangengroep overleg slachtoffers-kerk opgemaakt zijn, te publiceren en alle relevante documenten mbt de juridische opvolging te bundelen. Ook het verslag van alle 31 hoorzittingen van de Bijzondere Parlementaire commissie waarop 112 mensen werden gehoord zijn verwerkt, oa dat van Devillé, Van Steenbrugge en Peter De Waele. Het mag gezegd dat geen enkele van deze drie getuigenissen ook maar één relevant element te berde hebben gebracht dat geleid heeft tot erkenning en genoegdoening aan de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk. Enkel de depreciatie van het gerecht en de vermeende beïnvloeding ervan door de kerk en de miskenning van het drama van de 475 gedumpte slachtoffers van de commissie Adriaenssens was voor hen aan de orde. Wij hebben alle hoorzittingen gevolgd en elk van de 112 aan het woord gehoord en er verslag van gedaan aan een mailinglijst van 350 personen. Het officiële verslag van deze commissie, ingesteld vanaf 28/10/2010 is nog steeds te lezen langs Bijzondere commissie (en ook de Opvolgingcommissie, nvdr) betreffende de behandeling van seksueel misbruik en feiten van pedofilie binnen een gezagsrelatie, inzonderheid binnen de kerk, waaruit we volgende indeling oppikken: "Die
hoorzittingen kunnen in negen verschillende groepen worden opgedeeld: Eerste en belangrijkste vaststelling is dat geen enkel slachtoffer aan het woord gekomen is, de 475 slachtoffers van de commissie Adriaenssens waren van de kaart geveegd, ook van hun belangenverdediging Overleggroep slachtoffers-kerk, geen spoor. - Overleversbeweging. Op 11/09/2010 werd door Lieve Halsberghe, het nichtje van de magistrate Godelieve Halsberghe van de eerst kerkelijke Commissie voor erkenning en hulp aan de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk, de 'Overleversbeweging' publiek bekend gemaakt, waarbij de groep Mensenrechten in de kerk en het eigen initiatief, Overleggroep slachtoffers-kerk' toetraden. Voor de bekendmaking, zie het VRT-verslag van 11/09/2010. Dit initiatief was evenwel geen lang leven beschoren, het kwam al vlug tot een breuk tussen Lieve Halsberghe en de groep Mensenrechten in de kerk. Ook daar dient de geschiedenis van geschreven. Vermoedelijk was de impliciete erkenning van de commissie Adriaenssens, door ook de 475 slachtoffers te betrekken, er te veel aan voor de groep Mensenrechten in de kerk, die nooit verder voor hen zijn opgekomen en enkel de lezing van Van Steenbrugge hebben gevolgd dat het opdoeken van de commissie Adriaenssens een goede zaak was. Voor verdere toelichting bij deze archiefsites, zie info@kelk.be
Bericht 6 van 10/09/2023: Voor wie nog niet beseft wat voor schade is aangericht door de equipe rond Peter De Waele na de overdracht door Devillé van z'n dossiers aan de politiediensten in Brussel en z'n mail de avond van de inbeslagnames naar de leden van de Groep mensenrechten in de Kerk, "nu kan eindelijk recht geschieden", moet het interview met Adriaenssens er maar op nalezen. We pikken er hieronder z'n antwoord mbt 'Operatie kelk' uit: "De Morgen: "Het raakt u duidelijk persoonlijk. U kent die verhalen van de slachtoffers ook heel goed. U hebt tot in 2010 zelf de commissie binnen de kerk geleid die misbruikslachtoffers probeerde te begeleiden."
P.A.
“Wij hadden in acht weken tijd 450 dossiers
binnengekregen. We hadden naar ieder van hen een brief gestuurd
waarin stond dat we hen persoonlijk wilden ontmoeten om te
luisteren naar hun verhaal. En te horen wat zij zelf wilden dat
er gebeurde. Tot het gerecht binnenviel en al onze dossiers en
computers in beslag nam (in Operatie Kelk werden vermeende
doofpotoperaties van de kerk onderzocht, CG). Voor mij persoonlijk was dat lange tijd een enorme wonde. Ik was ervan overtuigd dat we iets konden doen voor die mensen. Ik voelde me zelf getraumatiseerd en heb jaren nodig gehad om erover te kunnen spreken. Ik herinner me nog, na de inval, de commentaar van een radiojournalist. Die vroeg me waarom een professional als ik zo emotioneel was. Misschien dat mensen na het zien van de getuigenissen in Godvergeten beter begrijpen welke verhalen we destijds te horen kregen. Die waren ronduit gruwelijk. We hebben een enorme kans gemist om ten gronde iets voor die mensen te doen. We hadden met de commissie al met priesters gepraat die toegaven wat ze gedaan hadden, iets wat heel erg belangrijk is voor een slachtoffer. Maar toen het gerecht overnam, wilde niemand meer iets zeggen.” Commentaar Het zijn Devillé, Mussche en vooral Van Steenbrugge die de inval bij Adriaenssens (de inval in het Aartsbisdom en de crypte was maar een drogreden) van in het begin tot nu toe in alle aangespannen procedures verdedigd hebben. Daarmee blijven zij de 475 slachtoffers die Adriaenssens hun vertrouwen schonken en hem hun verhaal deden monddood maken. Hen is het er enkel om te doen de kerk als instituut, in al haar onderdelen, en in al haar personele krachten te beschadigen. Dit ongeacht de inspanningen die geleverd werden om schuld te bekennen, de daders te confronteren en financiële verantwoordelijkheid te laten opnemen tot en met de schorsing door Rome, ook al heeft dat als consequentie dat deze daders zich zonder probleem maatschappelijk zouden kunnen rehabiliteren. Zien wat en wie daarover nog wat te zeggen heeft de komende weken in 'Godvergeten', of er duiding mag over geven. Zoals Adriaenssens terecht stelt is het het verhaal van de misbruikten het essentiële. Wie daar een andere agenda op ent en blind is voor de echte betekenis van Operatie kelk, zoals Adriaenssens in dit interview voor het eerst zo duidelijk aangeeft, moet daarop aangesproken worden.
Bericht 5 van 09/09/2023 De VRT geeft vooralsnog geen nuance, de kerk doet dat wel, volledig terecht, en daar geeft de VRT ruimte voor. "De bisschoppen zijn er zich van bewust dat de vele feiten van seksueel misbruik onherstelbare schade hebben aangericht. "Wat de Kerk ook doet, zij kan hun trauma en leed niet ongedaan maken. Maar de Kerk heeft ook geleerd uit wat is misgelopen. "Een leerschool in het beluisteren en het erkennen van slachtoffers van seksueel misbruik. Een leerschool in nederigheid, door het kwaad in eigen rangen onder ogen te zien. Een leerschool in de ontwikkeling van mogelijke wegen van herstel, tegemoetkoming of ondersteuning voor slachtoffers. Een leerschool in het ontmaskeren van kerkelijke gedragspatronen, overtuigingen, gezagsvormen of subculturen die tot misbruik kunnen leiden, en daarom dringend moeten worden bijgestuurd. Een leerschool in het bevorderen van gezonde omgangsvormen op relationeel en seksueel gebied onder het kerkelijk personeel. Een leerschool in het sanctioneren, omkaderen en begeleiden van daders van seksueel misbruik of grensoverschrijdend gedrag. Een leerschool in het screenen en opleiden van toekomstig kerkelijk personeel, onder wie zeker priesters en religieuzen, met het oog op de noodzakelijke preventie." De bisschoppen benadrukken dat ze na de bijzondere parlementaire commissie over seksueel misbruik een bemiddelingsprocedure hebben opgestart en meldpunten hebben opgericht. Tot juni vorig jaar zijn er 1.345 meldingen binnengelopen, vaak over zaken die juridisch verjaard waren. "Op de eerste plaats kregen slachtoffers gehoor en erkenning. Daarnaast voorzag de procedure in een financiële tegemoetkoming, meestal vastgelegd in de vorm van een dading." Voor feiten die niet verjaard zijn, kunnen slachtoffers uiteraard naar het gerecht stappen. Ook socioloog Jan Hertogen, zelf een slachtoffer, verwijst naar de bemiddelingsprocedure en naar het fonds dat de slachtoffers moet vergoeden. "Honderden priesters dragen verplicht bij aan het fonds dat slachtoffers vergoedt, waaronder ook mijn dader", reageert hij.", zo staat te lezen.
Bericht 4 van 08/09/2023,
Voor wie er nog aan moest
twijfelen, het beste moet nog komen: " In deze reeks (Godvergeten,
nvdr) geven Walter Van Steenbrugge en Christine Mussche duiding
bij Operatie Kelk en de juridische strijd die zij namens de
slachtoffers gevoerd hebben. Waarom zijn andere partijen en belangenbehartigers niet gehoord, waarom wordt de kerk uitgesloten terwijl zij 1.396 slachtoffers erkend hebben, hun daders opgespoord en tot betaling van de vergoedingen gedwongen hebben en Rome er toe gebracht om tientallen van hen te schorsen. Maar neen, enkel de saboteurs van het slachtoffersbelang, ondermeer door de liquidatie van de commissie Adriaenssens uit te lokken, komen aan het woord.
Van: Walter
Van Steenbrugge Geachte heer, Ik las onderstaande tekst (BuG 536, hier hernomen als bericht 1 en 2, nvdr) Bij deze sommeer ik U deze lasterlijke en dus strafbare schrijfsels terug te roepen, die schadeverwekkend zijn (met die nuance dat velen die U hebt aangeschreven wellicht Uw verleden kennen en U daardoor -terecht- niet au serieux nermen). Indien U zich hieraan nog eens bezondigt leg ik zonder verdere verwittiging klacht neer. Huidig schrijven wordt U onder alle voorbehoud voor de reeds ondergane schade toegestuurd. Met alle achting,
Walter Van Steenbrugge
Bericht 2
van 07/09/2023 - Gaat het in ‘Godvergeten’ om ‘achterhoedegevechten om de voorhoede nog altijd de mond te snoeren’? Zie de korte samenvatting van het Rapport Adriaenssens van 10/09/2010 in DS, DS 10/09/2010 met onderaan de link naar zijn volledige rapport, mét alle details waarover nu zo ontzet wordt gedaan, alsof de melding aan Adriaenssens van 481 slachtoffers niets te betekenen had of heeft. Het gaat om 481 slachtoffers met melding bij Adriaenssens zoals vermeld op de lijst in het ‘dossier kelk’, de 475 waarvan Adriaenssens spreekt waren de toenmalig geregistreerde, maar nog niet de 6 die bij de inbeslagname op z’n bureau lagen en nog moesten ingeschreven worden. Het zijn Devillé, Van Steenbrugge, Mussche en co die de doofpot voor deze 481 Adriaenssens-dossiers georganiseerd hebben, doofpot waarin ook het excellente verslag van z’n onderzoek naar Operatie kelk door Dirk Tieleman is terechtgekomen, zie m’n bespreking in DWM: bespreking boek Tieleman op DWM. Waarom de inbeslagnames? “Is er een misleiding geweest?” vroeg Adriaenssens zich af in de opnamestudio’s van VTM op 13/08/2010, op de dag dat de inbeslagnames nietig werden verklaard, zie VTM op 13/08/2010, een must see voor elkeen die nog geloofwaardig over Operatie kelk wil spreken. Het gaat om een vonnis van de KIB dat later door het Hof van Cassatie en het Europees Hof is bevestigd en dat nu nog altijd, als een duivel in een wijwatervat, door Van Steenbrugge wordt bestreden, waarom en met welke agenda? Ook de 281 dossiers van Devillé spreek is het toenmalig door Devillé genoemde aantal, in feite zijn het er maar 115 die op de lijst staat van de door hem op eigen initiatief overhandigde dossiers aan de politiediensten, zonder de betrokken slachtoffers om goedkeuring te vragen. Om die reden heeft Godelieve Halsberge op 23/06/2010 haar dossiers teruggevraagd de dag voor de inbeslagname bij Adriaenssens omdat ze geen toelating gevraagd had aan de 33 slachtoffers van misbruik die zich bij haar gemeld hadden en waarvan zij het dossier op het Rijksarchief had gedeponeerd en de politie gesignaleerd om ze daar op halen enkele dagen voor de inbeslagname van de Adriaenssensdossiers. De vraag stelt zich alleszins of de timing en de opzet van de 4 ‘Godvergeten’ afleveringen kunnen begrepen worden als een lang gerekte promotiecampagne voor het boek Operatie Kelk van Van Steenbrugge dat dinsdag op 10 oktober 2023 om 08u00 in Kontich zal voorgesteld worden? Is de omkadering ervan door de VRT en in de media, en de spreekruimte die geboden wordt aan Devillé, Mussche en Van Steenbrugge een doelbewuste ondersteuning van hun exclusief anti-kerkelijk agenda en ondergraving van de rechtstaat/rechtspraak? Gaat het in deze niet om een schrijnend misbruik van de eerlijke, integere en shockerende getuigenissen van slachtoffers van misbruik én van de programmamakers, voor dit in wezen ‘politiek’ agenda, dat ook de aanleiding was om de inbeslagnames bij Adriaenssens uit te lokken. Gaat het er dan niet om de slachtoffers te doen erkennen en te helpen, zoals Adriaenssens en z’n professionele commissie intensief begonnen waren, in volle onafhankelijkheid en met respect voor alle juridische en wettelijke bepalingen, maar om de liquidatie van deze professionele hulp en de aanspraak die op enkele weken tijd 481 slachtoffers er toe gebracht heeft in gesprek te gaan en hun verhaal te doen, waarvan er maar 6 terug te vinden waren van de lijst van Devillé. Dat de combine Devillé/Van Steenbrugge nog altijd de inbeslagnames van de dossiers Adriaenssens, die ze zelf uitgelokt hebben, verdedigen en hiermee nog altijd het volledige mediatieke platform beheersen, moet ernstige vragen doen stellen aan elkeen die de erkenning, de opvolging en de hulp aan slachtoffers van misbruik behartigen. Wanneer worden de slachtoffers van misbruik in de kerk politieke, wettelijke, gerechtelijke en vooral ook mediatieke in een historisch perspectief eindelijk erkend? Het eerste historische onderzoek naar alles wat in en rond Operatie kelk aan de orde komt moet nog gebeuren. Dat is fundamenteel anders dan bij de kinderen van het verzet, de collaboratie en de holocaust, waar honderden onderzoeken het historische kader konden stofferen. Voor Operatie kelk is er geen enkel historisch onderzoek gebeurd. De uitnodiging voor z’n boekvoorstelling geeft wel al het kader aan waarin Van Steenbrugge Operatie kelk begrijpt: "Walter Van Steenbrugge neemt in Operatie Kerk geen blad voor de mond. In zijn rijke carrière als topadvocaat zijn er twee dossiers die indruk op hem hebben gemaakt: Operatie Kelk en het Euthanasieproces. Zowel in zijn gevecht voor de slachtoffers van seksueel misbruik in de Kerk als in zijn strijd voor de artsen die euthanasie verleenden aan Tine Nys, botste Walter Van Steenbrugge op machinaties die verborgen bleven, maar de koers van de rechtszaken beïnvloedden. Een reconstructie van de feiten laat de lezer ontdekken hoe de hand van de Kerk en het Vaticaan het grondrecht op een fair trial in gevaar brengt. In Operatie Kerk vertelt Walter Van Steenbrugge hoe beide zaken zijn verlopen, waar het stokte en hoe hij vocht tegen hogere machten. Een inkijk in de afwegingen die (niet zouden mogen) spelen bij Vrouwe Justitia. Na een heerlijk ontbijt stelt Walter Van Steenbrugge zijn nieuwste boek voor: Operatie Kerk – Of: hoe justitie knielde voor de kerk in Operatie Kelk en het euthanasieproces (Uitgeverij Pelckmans). Nadien is er ruim tijd voor uw vragen. U ontvangt een exemplaar van Operatie Kerk dat Walter graag voor u zal signeren. Deelname aan dit exclusief event, inclusief ontbijt, presentatie door de auteur, vragenronde én het boek: 129€ (excl. BTW). U ontvangt een factuur voor ‘deelname bedrijfsseminarie + boek’." Deelname enkel op basis van individuele uitnodiging.
Bericht 1 van
06/09/2023 Beste journalisten en alle anderen die er een boodschap aan kunnen hebben als uitnodiging om de slachtoffers niet voor de zoveelste keer te (laten) misbruiken voor andere agenda’s Hierbij een eerste reactie op de enormiteiten die in de Afspraak voor en na ‘Godvergeten’ zonder tegenspraak zijn kunnen gedebiteerd worden door Mussche en een oud voorzitster van Mensenrechten in de Kerk en dit alles op kap van 14 eerlijke en aansprekende getuigenissen, waarin ik me herkende. Hopelijk kunnen Adriaenssens, Keuleneer, Manu Keirse of beter nog, jullie ex-collega Dirk Tieleman hierop ter zake een historische situering geven die er toe doet. Dirk Tieleman is trouwens de enige die het deksel van het stinkende potje van Operatie Kelk in z’n gelijknamig boek enigszins heeft opgelicht. Jullie kunnen bv Dirk Tieleman vragen z’n onderzoek eens toe te lichten, het enige die naam waardig dat volledig in de doofpot is gestopt, zie oa m’n bespreking: DWM, 16/11/2011 - Dirk-Tieleman fileert en ontluistert operatie kelk. De doelgerichte anti-kerkelijke agenda van Mussche en Devillé kregen voluit de vrije baan van de VRT, zonder ook maar één juridisch resultaat te kunnen voorleggen of ook maar één bijdrage geleverd te hebben aan de erkenning en genoegdoening van de 1.391 tot nu gekende slachtoffers. Deze hebben wel opvang en ondersteuning gekregen ondermeer door de actie en onderhandeling van de Overleggroep Kerk-slachtoffers die in 2010/2012 bestond uit 10 van de toenmalige 14 publiek gekende slachtoffers, maar daarover vooralsnog geen woord. Was het dan zo moeilijk om te weten dat de opvolgingscommissie van de Kerk 1.396 slachtoffers geholpen en erkend heeft, dat er honderden priesters verplicht bijdragen aan het Fonds dat slachtoffers vergoedt (waaronder mijn ‘dader’), dat er tientallen priesters door Rome zijn geschorst (waaronder mijn ‘dader’, ook al treedt die nog op op het publieke forum, juist omdat de kerk geen zeggingskracht meer over hem heeft). Elementaire info, die journalistiek voor de hand ligt maar die men heeft geweigerd op te rapen. De kerk heeft na de commissie Halsberghe de commissie Adriaenssens ingesteld die de echte ontmijner was of de bom heeft doen ontploffen. Van de 481 slachtoffers wiens privacy en vertrouwen ten gronde beschaamd is door de combine Van Steenbrugge-Devillé, geen woord. Zie Tieleman en het interview met Van Steenbrugge waarin hij een telefoontje ter sprake brengt naar Devillé toen ze de 481 dossiers aan het noteren en kopiëren waren (om klandizie te werven?) waarin hij vroeg of hij er 300 wel moest kopiëren, omdat Devillé die toch al had? De enige waarheid is dat Devillé ‘maar’ 115 dossiers had, (heb ze als burgerlijke partij op een lijst kunnen tellen in het dossier Kelk van 78 ‘kartons’) en dat er maar zes gelijklopend waren met de 481 van Adriaenssens. De overdracht van deze dossiers door Devillé aan Adriaenssens zoals overeengekomen was, ging niet door, allicht omdat de dossiers wat kindermisbruik betreft, bij Devillé maar beperkt aanwezig waren. Toen was in feite als beslist dat er een inbeslagname van de dossiers Adriaenssens diende te gebeuren, om welke reden dan ook. Het feitelijke gevolg van deze gerechtelijke actie is geweest dat de daders buiten schot gebleven zijn door een bewust ongeldige saisine en inval bij de commissie Adriaenssens, gelijktijdig aan deze in Mechelen, terwijl het niet vinden van dossiers in de crypte zogezegd de reden was om ‘nadien’ bij Adriaenssens binnen te vallen. De aanval van Mussche in het programma, tot vijf maal toe herhaald dat de dozen van Mechelen door de Kerk terug zijn weggehaald is een niet acceptatie van de vonnissen en een schande voor advocaten die geacht wordende rechtstaat te respecteren. Best ook Henrard of een andere woordvoerder van de rechtbank en rechtspraak eens uitnodigen. Maar het door Mussche, Van Steenbrugge en Devillé beoogde kwaad is geschied, ze zijn duivels in een wijwatervat. De vergelijking kan gemaakt alsof men een programma als ‘Kinderen van het verzet’ door mensen uit de collaboratie had laten becommentariëren en duiden. Het is het zoveelste misbruik dat de slachtoffers moeten ondergaan, niet door de integere getuigenissen, maar door de wijze waarop hun pijn, lijden, overleven en leven, ondergeschikt gemaakt zijn aan een anti-kerkelijk agenda. Dat journalisten die, zoals in DS van 06/09/2023, Operatie Kelk reduceren tot een inval in het aartsbisdom Mechelen, zonder te spreken over de schending van het vertrouwen van 481 slachtoffers die hun verhaal deden aan Adriaenssens, is moeilijk te begrijpen. De publicatie van deze Adriaenssens-dossiers dossiers, mét alle details – even ernstig als deze die in ‘Godvergeten’ worden gemeld – was de echte bom die op 10/9/2010 ontplofte, het is nog integraal te lezen op het internet (de site van kernet.be). Als Douglas De Coninck vandaag in De Morgen oppert dat “het de reeks helemaal zou afmaken als we ook nog iets konden vernemen over hoe het intussen staat met” Operatie Kelk” dan geven de lezing van het boek van Tieleman en onderstaande mailcorrespondentie al een indicatie. Operatie Kelk heeft haar doel volledig bereikt met de inbeslagname van de dossiers Adriaenssens, het stoppen van de opsporing van de daders, die onder verantwoordelijkheid van de kerk gehandeld hebben. Adriaenssens had hier al, op enkele weken tijd, grote vooruitgang geboekt, ondermeer in het detecteren van systemen en structuren, meervoudige plegers enz. Na de inbeslagnames is daar niets meer mee gebeurd en hebben de daders zelfs toegang gekregen tot het gehele dossier Kelk, evengoed als de advocatengroep die met drie advocaten twee dagen gans het dossier zijn gaan kopiëren. Zelf waren wij toen aanwezig met vraag, als burgerlijke partij toegang tot de dossiers te krijgen, hetgeen door onderzoeksrechter De Troy toen geweigerd werd. We hebben ons dan passief tussen de kelder en de gang geposteerd, waarop Mussche riep dat ze mijn dossier niet zouden inkijken, met m’n antwoord dat het niet om mij maar om alle dossiers ging die moesten gerespecteerd worden. Op m’n klacht bij de politie tegen de schending van mijn privacy door het inkijken van m’n dossier dat ik vertrouwelijk aan psychiater Adriaenssens had gemeld, kon ik in het pv na de ondervraging van Van Steenbrugge lezen dat ik alles bijeen goed was voor de psychiatrie. Wie maakt eens de schade op die veroorzaakt is door de overdracht van de dossiers Devillé (115) aan twee substituten van de procureur des Konings van Brussel die op zijn vraag de dossiers zijn komen ophalen, met als doel beslag te leggen op de dossiers Adriaenssens, waardoor de 481 slachtoffers van directe hulp en opvolging werden beroofd en hun vertrouwen werd geschonden. Hier kan men nog de honderden anderen aan toevoegen die zich achteraf nog gemeld hebben, en die allen de professionele hulp, opvolging, begeleiding én onderzoek naar de daders hebben moeten ontberen. Diegenen die verantwoordelijk zijn voor deze schade worden nu door de VRT opgevoerd als best geplaatst om hun anti-kerkelijke en revanchistische agenda te enten op de integere getuigenissen. Dirk Tieleman, Operatie Kelk, Hoe het pedofilieschandaal in de Belgische kerk losbarste - Home Voor de genese en verloop van 'operatie kelk', gaan we voort op het enige boek dat het meest de waarheid over operatie kelk benadert: Dirk Tieleman fileert en ontluistert ‘operatie kelk’, een samenvatting en bespreking zoals verschenen op de blog van Jan Hertogen op De Wereld Morgen, 16/11/2011
De opzet, kommer en kwel van “operatie kelk” Het boek Operatie Kelk, hoe het pedofilieschandaal in de Belgische kerk losbarste, Dirk Tieleman, Van Halewijck, 2011 is op 29/10/2011 verschenen en lag op de boekenbeurs ter ondertekening, naast het tafeltje met het boek van Peter De Waele. Hieronder een korte impressie. Het is merkwaardig dat weken na de publicatie van het opmerkelijke boek van Dirk Tieleman nog geen enkele commentaar of bespreking is verschenen in de media. Het is alsof niet alleen de omerta van toepassing is op wat de samenleving, journalistiek, hoofdrolspelers vooralsnog niet willen horen maar ook de schaamte omwille van wat aangetoond en ontsluierd wordt in het boek. Alsof nu ook de (onderzoeks)journalist van “operatie kelk” moet verzwegen worden. De ontluistering van de hoofdrolspelers in “operatie kelk” bij de inbeslagnames wordt door Tieleman blad na blad, interview na interview, als in een triller uit de doeken gedaan. Ook al wordt niet ingegaan op het 2de trauma dat de slachtoffers door de inbeslagname ondergingen, de ontmaskering van de dubieuze en onwettelijke opzet van “operatie kelk” in z’n geheel en al z’n delen zoals in het boek duidelijk wordt, biedt hen al heel wat soelaas. De lezing van het boek is essentieel voor de meningsvorming over “operatie kelk” en de vonnissen die nog in voorbereiding zijn, ondermeer op 29 november 2011 om 14h, voor de 3de keer door de Kamer van Inbeschuldigingstelling (KIB) te Brussel. 12 Uittreksels uit het boek met telkens een korte bedenking Hier volgen enkele uittreksels uit een sterk staaltje onderzoeksjournalistiek waarmee Dirk Tieleman al z’n jongere collega’s het nakijken geeft. Het is een excellent document dat voor het eerst de natte dweilen die over het operatie kelk hangen uitwringt en met een vas et viens naar Devillé, Van Steenbrugge, Godelieve Halsberghe en Adriaenssens, soms tot 3 maal toe en een uitstapje naar Audenaert, Torfs, Berkvens en Mettepenningen. Het verschaft verregaande klaarheid over opzet, werkwijze, gevolgen en misleidingen van operatie kelk. De vraag van Adriaenssens, “Door wie is onderzoeksrechter De Troy misleid”, op VTM 16/08/2010 na de 1ste KIB van 16/08/2010 kan omgedraaid, “Wie werden en worden misleid door De Waele, Audenaert, Bulthe, De Troy, Halsberghe, Devillé en Van Steenbrugge”. Dirk Tieleman licht niet alleen het tipje maar vrijwel de gehele sluier op. De methode Tieleman De gebruikte methode van Tieleman is nauwgezet en voorbeeldig. Hij laat elke spilfiguur het zijne/hare zeggen, en laat ook een wederwoord formuleren op het reeds gezegde. Het terug aan de orde brengen van reeds door het gerecht gevonniste zaken en de weerstand tegen het onderzoek van het onderzoek moet men er bijnemen, maar elk interview legt ongekende elementen bloot die toelaten de opzet en doel van “operatie kelk” beter te begrijpen en de stukjes van puzzel voor het eerst in goede orde samen te leggen. 1. Het vreemd gevoel en de ingeving van Godelieve Halsberghe Godelieve Halsberghe: “We gingen toen naar de kathedraal, daalden af in de crypte en liepen rond de graven. De kardinaal deed heel eigenaardig. Hij heeft toen ook iets gezegd over een geheime plek in de crypte van de kathedraal waar dossiers worden bewaard, maar ik ben vergeten wat hij precies zei. Wat ik wel nog weet, is dat ik een heel vreemd gevoel kreeg, een vermoeden dat daar wel eens pedofiliedossiers verborgen zouden kunnen zijn. Een ingeving was het. Ik heb dat dan later gemeld aan hoofdinspecteur Peter De Waele van de pedofiliecel van de Brusselse gerechtelijke politie. Naar men mij achteraf heeft gezegd, waren de huiszoekingen van 24 juni 2010 in de kathedraal en op het aartsbisdom gebaseerd op mijn vermoedens over de aanwezigheid van geheime documenten in de crypte.”(p. 70-71) Dirk Tieleman: “Dit is paranoia. Dit zijn waanideeën. Ik bezie de taaie vrouw met deernis. Ze is ontgoocheld. Ze is boos.” (p. 71) Bedenking: Godelieve Haslberghe heeft nooit de intentie gehad dat haar verklaring over de crypte aanleiding zou zijn voor de inbeslagnames op 24/06/2010. Ook niet de overdracht van haar dossiers die zij op 9/06/2010 verklaarde te willen doen. In het PV van 21/06/2010 staat dat ze op 18/06/2010 hierop terugkwam en ook de 2 op 09/06/2010 bijkomend overhandigde dossiers terugwilde, omdat zij de privacy van de slachtoffers wilde respecteren. Zij verklaart ook dat de politieofficier aan wie zij op 9 en 18 juni de crypteverklaring aflegde Peter Dewaele was. 2. De misleiding van de 1ste saisine waaraan het essentiële PV ontbreekt Glenn Audenaert:”Aan de telefoon zei De Waele me dat er twee sets lijvige dossiers waren. Ik heb hem gezegd dat hij per dossier een proces-verbaal moest opstellen, gericht aan de procureur des Konings, met een verslag, waarin hij uitlegde hoe die dossiers bij ons waren beland. Dat gebeurde onder artikel 29 van het strafwetboek, dat iedere ambtenaar en in het bijzonder ieder agent en officier van de gerechtelijke politie verplicht, indien hij drager is van elementen van misdrijven, dat onverwijld te melden aan de procureur. … In het gerechtelijk arrondissement Brussel is Bruno Bulthé de procureur des Konings. Hij heeft onmiddellijk op basis van de documenten onderzoeksrechter Wim De Troy gevorderd, met een “saisine” die gaat over aanranding van de eerbaarheid en misbruik van minderjarigen en ook schuldig verzuim.” (p.106) Bedenking: De twee sets lijvige dossiers waren 2 die Godelieve Halsberghe al op 9 juni 2010 had gebracht en deze die Rik Devillé op 16 juni 2010 naar Brussel had gebracht. In het boek wordt uitvoerig over de ‘gewetensbezwaren’ van Rik Devillé bericht. De 1ste saisine van 21 juni 2010 heeft volgens Audenaert de dossiers Devillé als basis, maar in de vonnissen van de KIB van 9/09 en 22/12/2010 zijn het enkel de PV’s van 9 en 21 juni 2010 met de verklaringen van Halsberghe die aan de 1ste saisine werden gehecht, en niet het PV van de overdracht van de dossiers door Devillé van 16/06/2010. Glenn Audenaert verwart ook de 1ste en 2de saisine, want de saisine schuldig verzuim is pas op 25 juni 2010 geschreven, dus een dag na de huiszoekingen, hetgeen trouwens gans het onderzoek naar schuldig verzuim op de helling zet. Het PV met de overdracht dossiers van Rik Devillé van 16 juni 2010 wordt wel aan de 2de saisine van 25/O6 gehecht, alsof men dan pas beseft dat men er een hutsekluts van gemaakt heeft en geen enkel rechtsfrond had voor de inbeslagnames van 24/06. 3. Audenaert neemt de leiding om de “zielenood” van Deville en Halsberghe te lenigen Glenn Audenaert: “... ik kreeg telefoon …dat hoofdinspecteur Peter De Waele van de cel pedofilie meldde dat zowel priester Devillé als mevrouw Halsberghe een aantal dossiers had gebracht, met de melding dat daar mogelijk misdrijven in zaten. Ik heb onmiddellijk gezegd dat ik in die zaak de leiding zou overnemen en ik heb mij in verbinding gesteld met Peter De Waele. Hij wist mij te zeggen dat hij … gecontacteerd was, eerst door priester Devillé en daarna door mevrouw Halsberghe. Zij vroegen hem of ze met hun zogenaamde “zielennood” naar hier konden komen. Op zo’n verzoek zijn we als politiedienst natuurlijk te allen tijde verplicht in te gaan.’ (p.105) Bedenking: Op een
ogenblik dat Rik Devillé afspraken gemaakt had met Peter
Adriaenssens geeft Devillé aan de politie en het parket in Brussel
het ‘materiaal’ dat tot de inbeslagnames zal leiden en tot de
liquidatie van de Commissie Adriaenssens. De afspraak met
Adriaenssens betrof de overdracht van z’n dossiers door de Commissie
Adriaenssens, de reconstructie van het bezoek aan Danneels van 2000
met de 20 slachtoffers dat was vastgelegd op 27/07/22010 en het
vrijmaken van 3 personen voor opvolging van al zijn dossiers. Dirk Tieleman: “Glenn Audenaert laat er geen twijfel over bestaan dat de aanleiding tot de huiszoeking niet een verwarde verklaring van Halsberghe is, maar wel degelijk de 494 (sic) dossiers van Rik Devillé, de 33 van Halsberghe, en ook de 475 van Adriaenssens.” (p. 108) Bedenking: In de argumentatie tot geldig verklaring van de inbeslagnames bij aartsbisdom en Danneels door het kantoor Van Steenbrugge voor de KIB van 24/10/2010 werd gesteld dat De Troy terecht tot inbeslagnames op het aartsbisdom en Danneels kon overgaan op basis van de verklaring van Halsberghe over de crypte omdat hij niets gevonden had in de crypte. Volgens Van Steenbrugge was er dus geen sprake van voorafgaande planning van alle inbeslagnames. Uit de verklaring van De Troy, opgenomen in de besluiten van het aartsbisdom bleek evenwel al dat alle inbeslagnames gelijktijdig gepland waren en uitgevoerd. In het boek van Tieleman verklaart Audenaert dat zij voor de inbeslagname op 24/06/2010 Google Earth hebben geraadpleegd en met een helikopter luchtfoto’s hebben gemaakt van het aartsbisdom om de huiszoeking voor te bereiden. Het is verwonderlijk dat Van Steenbrugge, die toch toegang tot het gehele strafdossier gehad heeft, hieruit niet de essentiële informatie heeft geput of meegedeeld aan de slachtoffers dat het een gecoördineerde actie van het parket in Brussel betrof dat in aanzet de inbeslagname van de 475 slachtofferdossiers viseerde. 5. Het ‘verraad’ van Devillé, de échte breuk tussen Devillé en Adriaenssens Peter Adriaenssens:” … Er was wel een ontmoeting gepland met een groep van een twintigtal mensen die ooit door de kardinaal waren ontvangen, maar dat is niet gebeurd omdat een paar dagen voor de afspraak de huiszoekingen plaatshadden. Daar kwam bij dat hij mij kort tevoren een mail had gestuurd met de melding dat hij al zijn dossiers had overhandigd aan Peter De Waele van de pedofiliecel van de Brusselse gerechtelijke politie. Hij had dat gedaan één week voor de inbeslagname van al onze dossiers. Niemand in de commissie heeft ooit gedacht dat het ene een gevolg was van het andere, maar misschien waren wij toch wel erg naïef. … In elk geval was de overdracht van de 494 (sic) dossiers van Devillé aan justitie een week voordien de echte breuk tussen ons (Rik Deville en Adriaenssens, nvdr). Ik begreep dat niet. Ik ben er zeker van dat hij niet aan alle slachtoffers de toestemming had gevraagd. Ik vond dat niet correct.’ (p. 91) Bedenking: Juist omwille van het vertrouwen dat de kerkelijke maar onafhankelijk werkende Commissie Adriaenssens hen inboezemde hebben 475 slachtoffers van seksueel misbruik zich gemeld, iets wat voordien door geen enkele instantie of gerecht was bereikt. Op dat ogenblik komt een samenspel op gang tussen Rik Devillé, Peter Dewaele en het parket van Brussel dat tot de inbeslagname van de Adriaenssens-dossiers leidt. Tegen deze achtergrond is het alsof de gemaakte afspraken tussen Devillé en Adriaenssens een afleidingsmanoeuvre zijn om geen argwaan te wekken. 6. Overdracht dossiers: “Er moet eindelijk recht geschieden voor de slachtoffers” Rik Devillé: “Ik
vroeg om een afspraak. Ik wou hem (Peter Dewaele, nvdr) de twintig
dossiers doorgeven die ik met de slachtoffers had afgetoetst. Dat
waren de twintig van Danneels… De Waele nodigde me uit op zijn
kantoor … Hij vroeg me wel om alle dossiers die ik had mee te
brengen. Toen ik hem zei dat ik pakken dossiers had, stelde hij voor
mij te komen halen en ook terug te brengen. Toen ik daar aankwam,
was er gelukkig geen pers. Ik had dat niet graag want hoe zou dat
weeral niet worden geïnterpreteerd? … Het compromis was dat de
dossiers niet letterlijk in beslag werden genomen, maar gekopieerd,
wat op hetzelfde neerkwam. Na twee dagen zou ik ze terugkrijgen. Ik
heb daarmee ingestemd. Ik had daar geen bezwaar tegen. Mijn punt was
dat de verhalen van de slachtoffers niet aan de openbaarheid mochten
worden prijsgegeven en vielen onder het beroepsgeheim van de
onderzoekers en de magistraten. Ik vond het met andere woorden goed
dat ze in handen kwamen van het gerecht en ik vind dat nog steeds.
Er moet eindelijk recht geschieden voor de slachtoffers.‘ (pp
94-95-96) 7. Criminal Crime Unit en de de verklaring van Halsberghe: zo dun als water Peter Adriaenssens: “Ik wist absoluut niet op welke grond de inbeslagname gebeurde. Ik heb er wel naar gevraagd tijdens mijn verhoor, maar ik mocht het niet weten. Ik veronderstelde dan maar dat er iemand klacht tegen me had ingediend omdat ik dubbel spel speelde of een geheim akkoord had met de kardinaal en dat daarom de slachtoffers moesten worden beschermd tegen mijn commissie. In dat licht kon ik begrijpen dat de Criminal Crime Unit al mijn e-mails over al die jaren heeft afgetapt om te zien of ik contacten had, maar als ik dan achteraf uit de media moet horen dat de inbeslagnames zijn gebeurd op basis van de getuigenissen van mevrouw Halsberghe, ja, dan snap ik het niet. Als dat de enige basis is, dan is dat zo dun als water.” (p. 100) Bedenking: Niet alleen alle archieven van jaren werk voor kinderen bij het Vertrouwenscentrum in Leuven werden in beslaggenomen, ook de e-mail van Peter Adriaenssens werd door de Criminal Crime Unit over langere periode onderzocht, een bangelijke vaststelling. Ook al is Halsberghe voor de saisines van Bulthé, de KIB en het Hof Van Cassatie de sleutel, daar is dus allemaal niets van aan. Het is Audenaert, directeur van de gerechtelijke politie in Brussel die na de overdracht door Devillé van al z’n dossiers de “leiding van het onderzoek” heeft overgenomen en deze, volgens zijn eigen zeggen, als basis gebruikt heeft om de tot de inbeslagnames in de Sint Romboutskathedraal, het aartsbisdom, Danneels en in Leuven over te gaan. Zaak is dat vooralsnog deze werkwijze niet in de gerechtelijke dossiers en de saisines terug te vinden is. Daarvoor moest de mist gespoten van het crypteverhaal en moesten ook de inbeslagnames bij het aartsbisdom en Danneels opgezet om het echte doel, de inbeslagnames van de 475 Adriaenssens-dossiers af te dekken. Hiermee is de sluier rond “operatie kelk” weggenomen en vallen alle stukjes van de puzzel ineen. Rik Deville kan dan ook terecht en met fierheid zijn verhaal doen aan Dirk Tieleman. 8. Rik Devillé: “Het zijn mijn dossiers die aan de basis liggen van de huiszoekingen” Rik Devillé: ‘Het waren ook mijn dossiers die de zaak aan het rollen hebben gebracht, en niet de prietpraat van Halsberghe over de geheime documenten in de crypte van Sint-Rombouts. Halsberghe is oud en herinnert zich niet meer zo goed wat ze allemaal heeft meegemaakt. Ze is ook heel erg gefrustreerd. Haar verhalen zijn vaak heel onsamenhangend. Over de geheime dossiers in de crypte van de Sint-Romboutskathedraal dist ze steeds weer nieuwe versies op. Wellicht daarom heeft de politie het verhaal geklasseerd onder verdachte handelingen en niet onder zedenzaken. Aanvankelijk werd onderzoeksrechter De Troy enkel gevorderd voor een huiszoeking in het Rijksarchief, waar ze haar dossiers had ondergebracht. Pas later heeft hij beslist ook huiszoekingen te doen in Mechelen en Leuven. Het zijn mijn dossiers die aan de basis liggen van die huiszoekingen.(p. 95) Dirk Tieleman: “Rik Devillé heeft een bocht gemaakt van 180°. Na achttien jaar strijd voor een menselijker lot van de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk, staat hij nu aan de andere kant. Hij heeft zich verzoend met justitie. Hij is nu de objectieve bondgenoot van het parket.” (p. 127) Bedenking 1: Door de overdracht van de Devillé-dossiers was het lot van de 475 slachtoffers bezegeld. Hun vertrouwelijke melding aan een psychiater, voorzitter van de commissie Adriaenssens werd geschonden. Het gerecht zou z’n werk doen, en alleen het gerecht. Het parket van Brussel dat zich beroept op de grootste know-how en expertise van opvang, begeleiding en hulp van slachtoffers van seksueel misbruik, nam het aanbod van Devillé in dank aan, en bezorgde met de inbeslagname een nooit geziene uppercut aan de 475 slachtoffers, zonder compassie, zonder contact met hen op te nemen, zonder een perspectief op opvolging, zelfs zonder één juridische actie, een uitzondering niet te na gesproken. Na de schande van het seksueel misbruik, de schande van de beroving van slachtoffers van hun eerste spreken over het misbruik. Bedenking 2. En gans de samenleving, de politiek, het gerecht, de media, de advocatuur, de hulpverlening, de liga van de rechten van de mens, de privacycommissie sloten de ogen en lieten deze 475, en al de anderen die nog van plan waren te spreken in de steek. De omerta was opnieuw ingesteld, de paranoia van een allesvernietigend onderzoek zou de kerk als enige zondebok aanduiden en ontmaskeren. Eindelijk zou recht geschieden, door opnieuw onrecht te doen aan de slachtoffers. Enkel het parket-generaal van Brussel had het lot en de gevoelens van de slachtoffers voor ogen en kwam in actie. Zij bekwamen voor de Kamer van Inbeschuldigingstelling de nietigverklaring van de inbeslagname van de slachtofferdossiers (zie ook infra). Dat is het enige soelaas dat deze slachtoffers tot nog toe gehad hebben. Het hing opnieuw van elk van de 475 af of er juridisch gevolg zou komen. Ook al waren 150 van de 475 Adriaenssens-dossiers daar in aanzet toe bereid (cfr verklaring Adriaenssens in het boek van Tieleman) toch zijn er maar 10 die deze stappen gezet hebben. Dat is de echte ramp van de inbeslagname, geen gerechtelijk gevolg maar vooral ook een vrijbrief voor honderden daders. 9. Toegang tot het volledige dossier “operatie kelk” voor Van Steenbrugge-Mussche Van Steenbrugge en Mussche: “… Daardoor kregen we het recht om in naam van de slachtoffers hun dossiers in te kijken, die na de huiszoekingen opgestapeld lagen in de politietoren in Sint-Joost-ten-Node. Onderzoeksrechter De Troy gaf ons de toestemming en we hebben vier mensen aan het werk gezet die fulltime uit de dossiers hebben zitten dicteren in een mp3-recorder. We zijn vooral geïnteresseerd in de dossiers die bij de huiszoekingen in het aartsbisdom in Mechelen in beslag zijn genomen … We zijn er toen van uitgegaan dat de dossiers die bij de commissie-Adriaenssens in Leuven in beslag waren genomen dubbel liepen met die van Devillé en dat we ze bij hem thuis konden recupereren.’ (p. 113) Bedenking: Dat het vooral de dossiers aartsbisdom en Danneels waren die de aandacht van Vansteenbrugge en co droegen is te begrijpen. Voor de dossiers van de Commissie Adriaenssens gaat Van Steenbrugge er zogezegd van uit dat die de zelfde personen betreft als de 300 dossiers Devillé. Die van Devillé zelf waren gewoon op te pikken, alsof, al deze 300 akkoord waren dat een advocaat deze, zonder hun goedkeuring mochten inkijken. Of was het feit dat deze dossiers al door Devillé waren overgedragen voldoende om ze ook bloot te geven aan een advocaat. 10. De kaakslag aan de slachtoffers wordt een kaakslag voor de rechtstaat Van Steenbrugge en Mussche: “In die strijd zijn het hoofd van de Brusselse federale politie Glenn Audenaert, procureur Bruno Bulthé, onderzoeksrechter Wim De Troy, de mannen op het terrein onze bondgenoten. Het parket-generaal is dat zeker niet. Ik heb nooit een parket-generaal zo partijdig en ongegeneerd geweten. Het heeft geplooid voor het instituut Kerk.’ ‘Op de afloop hebben we geen zicht. … Op 22 december 2010 zijn de huiszoekingen in cassatie opnieuw rechtsgeldig verklaard, behalve die bij de commissie-Adriaenssens. Nadien, op 5 april 2011, is ook weer die beslissing tenietgedaan. Het blijft knokken, maar maak je niet ongerust. We zullen blijven schieten op alles wat beweegt en wat niet correct is …We zullen in alle mogelijke programma’s op radio en tv en in de kranten blijven uitleggen waar het op staat en dat deze gang van zaken een kaakslag is voor de rechtsstaat.’” (p. 115-116) Bedenking: Best niet te vergeten dat op 24 juni 2010 ’s avonds een PV werd opgemaakt met een klacht tegen de commissie Adriaenssens én tegen de inbeslagname van m’n dossier door De Troy, klacht die langs het parket-generaal van Antwerpen naar dat van Brussel is doorgegeven en die mede aanleiding gegeven heeft tot het onderzoek van het onderzoek dat bij Van Steenbrugge zoveel kwaad bloed zet. “Ik vroeg me af of we nog in een rechtsstaat leefden of bij de Zoeloes waren beland” (p. 112) zo fulmineert Van Steenbrugge alsof de Zoeloes in Zuid-Afrika niet in een rechtsstaat leven. Het parket-generaal van Brussel heeft, in tegenstelling tot waar Van Steenbrugge zich over opjaagt, een voorbeeldige rol gespeeld in de erkenning van de rechten van het slachtoffer. Hun vordering dat de inbeslagnames onwettig waren werd door 2 anders samengestelde KIB’s gevolgd, ook al hebben Van Steenbrugge en Mussche alles in het werk gesteld om de geldigheid van de inbeslagnames van de slachtofferdossiers te bepleiten. Het is trouwens het parket-generaal van Brussel dat de opvolging van de slachtofferbejeging kreeg toegewezen in de werkverdeling tussen de verschillend parketten-generaal. Dat hebben zij niet alleen theoretisch maar ook ter dege ter harte genomen in het onderzoek naar “operatie kelk”. Het is aan de KIB op 29 november om dit, vanuit het slachtofferoogpunt, te bezegelen door de nietigverklaring van de gehele operatie kelk. In het boek van Dirk Tieleman worden hiervoor de essentiële argumenten in alle helderheid aangedragen. Hopelijk komt dit boek nog tijdig onder ogen van wie recht moeten spreken over “operatie kelk”. 11. De onverdraaglijke inkijk van Van Steenbrugge/Mussche in alle slachtofferdossiers Rik Devillé: “Onze samenwerking (met Van Steenbrugge en Mussche, nvdr) is zeer intens. Toen Mussche in de politietoren in Sint-Joost-ten-Node de dossiers aan het inkijken was, belde ze mij met de vraag of ik nog kopieën had van mijn dossiers. Ze waren druk bezig met het inkijken en kopiëren van de dossiers van Adriaenssens en van het aartsbisdom, die belangrijk waren voor hun class action en hadden tijd te kort. Ze vroeg of ze mijn dossiers hier thuis kon inkijken. En tussen de lijnen door zei ze dat ze verrast was over de ordentelijke manier waarop ik mijn dossiers had opgevolgd. Dat was de eerste keer in mijn leven dat ik dat hoorde. Eindelijk eens een positief geluid.” (p.129) Bedenking: Het is met veel pijn en woede dat ik kennis neem van deze communicatie vanuit de politietoren tussen Mussche en Devillé waarin bevestigd wordt dat zij Adriaenssens-dossiers hebben doorgenomen. Hierbij is het voor Devillé duidelijk dat deze inkijk gebeurde om na te gaan wie eventueel nog in aanmerking kwam voor de class action. Het is niet uitgesloten dat hiertoe slachtoffers gecontacteerd zijn. Het is ook een ijselijke gedachte dat, ook al zijn de 475 Adriaenssensdossiers juridisch nietig verklaart, er een kopie of neerslag van bestaat bij de advocatengroep Van Steenbrugge/Mussche. Welke procedure kan ingesteld om deze gegevens te recupereren en te vernietigen? 12. Adriaenssens: “De
overgrote massa van de slachtoffers heeft geen stem op dit ogenblik”. Bedenking: Voor België kan men uitgaan van een 1.000-tal meldingen van slachtoffers die aanwezig zijn in een 1.350-tal dossiers. In Nederland met 16 miljoen inwoners zijn er momenteel 2.250 meldingen, hetgeen een vergelijkbaar aantal is. Aan niet alle meldingen beantwoordt een klacht en niet alle klachten zullen leiden tot financiële compensaties. De overgrote meerderheid van de slachtoffers heeft geen stem op dit ogenblik, zo stelt Adriaenssens. Die is hen op 24 juni 2010 ontnomen. De Waele, Audenaert, Bulthé en De Troy worden als bondgenoten beschouwd door Devillé, Van Steenbrugge en Mussche ook al zijn zij rechtstreeks of onrechtstreeks verantwoordelijk voor het monddood maken van de 475 slachtoffers en het stoppen van de daderconfrontatie en sanctionering alsmede voor de schending van de 475 slachttofferdossiers toen ze nog niet vernietigd waren. Zien wat de 3de KIB te Brussel op
29 november 2011 om 14h zal vonnissen over de ongelijke bejegening
van de burgerlijke partijen waarbij de ene wel (Van Steenbrugge en
Mussche) en de andere niet het strafdossier heeft mogen inkijken. Bijlage: Duizend daders van seksueel misbruik bij commissie Deetman in Nederland Overgenomen van www.kerknet.be – De commissie-Deetman, die het seksueel misbruik binnen de katholieke Kerk in Nederland onderzoekt, heeft een lijst van duizend mogelijke daders van seksueel misbruik binnen de rooms-katholieke Kerk. Dat maakte voorzitter Wim Deetman bekend. De lijst werd samengesteld op basis van de tweeduizend meldingen die bij de commissie zijn binnengekomen. In het programma ‘Kruispunt TV’ roept Deetman daders van seksueel misbruik op zich te melden. De geestelijken krijgen volgens hem zo de kans om in het reine te komen met hun verleden. Als ze dat niet binnen anderhalve maand doen, gaat de commissie ze alsnog zelf benaderen. Bisdommen, ordes en congregaties in Nederland stelden alle archieven, ook de geheime, open voor de onderzoekers van de commissie-Deetman. Daarnaast kreeg de commissie ook toegang tot de archieven van het Openbaar Ministerie, omdat ook de manier waarop het OM met meldingen van seksueel misbruik omging onderdeel is van het onderzoek. Voorzitter Wim Deetman constateert op basis van het onderzoek dat slachtoffers niet altijd zwegen, maar dat ze vaak hun hoofd hebben gestoten en niet alleen bij de Kerk. “Ze zijn tegen een muur opgelopen en daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Daar heb ik nu geen waardeoordeel over, maar dat moeten we wel onderkennen.” Eind 2011 wordt een alomvattend eindrapport van de commissie gepubliceerd. (Zie www.onderzoekrk.nl |
|||
